Op het plateautje bij de tramhalte staat een teckel. Zijn genitaliën zweven onder het lange lijf als een grote bom onder een lange bommenwerper.
Naast hem staat een man met een donkere zonnebril, de glazen ronden zijn ogen voor het publiek weg. Zijn ogen volgen mij aandachtig achter de verborgen glazen. Dan zie ik het: Hans van Willigenburg.
Als ik verderop mijn route de Bijenkorf verlaat, schiet in een blik Hans Molenaar voorbij. Ditmaal geen teckel en geen donkere bril. Genoeg bekende Nederlanders voor vandaag, denk ik. Dan tel ik Johannes van Dam op de Spui-boekenmarkt, op zijn klittebandsandalen niet mee.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten