Kernie heet hij. De naam klinkt vertroetelend. De mascote van het pretpark Kernies Familienpark, als onderdeel van het complex met hotels, restaurants en barretjes: Wunderland Kalkar. Een pretpark in de voormalige kerncentrale bij Kalkar, langs de Rijn gelegen, iets over de Nederlandse grens. Als de boel niet draait, heeft het iets onschuldigs en schattigs.
De kerncentrale stond vanaf 1985 klaar om te gaan draaien, maar de politiek draaide zover dat hij nooit ging draaien. Het verhaal van de kerncentrale bij Kalkar is een verhaal van moderne techniek, de angst, het milieu en besluiteloosheid. Maar vooral het verhaal van geldverspilling. Acht miljard Duitse Marken armer stonden de betonnen bouwsel weg te rotten. Twee meter dikke muren die aardbevingen en raketaanslagen overleven, maar de politiek niet konden overtuigen.
Het heeft wel iets om zo over dat park te lopen, dat eigenlijk voor heel andere doeleinden bestemd was. Hoe die zakenman Hennie van der Most hier iets in heeft gezien. Omdat van kernstraling geen sprake is, kan hij hier zelfs adverteren dat het stralingsvrij is. Alle oorspronkelijke gebouwen staan er nog en hebben een bestemming gekregen. Alleen het grootste gebouw waar de kernreactoren in stonden, staat nog leeg. De koeltoren bevat van onderen een speelparadijs, van buiten een klimwand en van binnen een omgekeerde echoput. Hoe van iets simpels, een attractie wordt gemaakt.
Op zo'n maandag is het heerlijk rustig, zodat wij de gewonnen kaartjes van de postcodeloterij goed kunnen besteden. Behalve van een basisschool uit Bennekom, de Kraatsschool, valt er van drukte weinig te bespeuren. Dat betekent weinig wachten bij attracties, zelfs de gratis patat en frisdrank is snel binnen handbereik. Hoe leuk een dagje weg naar een kerncentrale kan zijn.
Hoe snel de angst een attractie is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten