Druk op die knop man!

De rollende theekopjes heb ik net overleefd en de vliegtuigjes draaien een stuk rustiger. Daarom stel ik Doris voor in die dingen te gaan. We kijken terwijl het ding draait aandachtig hoe de vliegtuigjes ronddraaien en in hun vlucht van beneden naar boven gaan.
We stappen in, ik bind ons vast aan hetzelfde hengsel en voel hoe we langzaam in een draaimolen verzeild raken. Ons vliegtuig blijft mooi op dezelfde hoogte van de grond hangen. De vliegtuigen om ons heen maken alle capriolen die een vliegtuig in een draaimolen maken kan. Ons vliegtuig zweeft op dezelfde hoogte.
Ik zoek naar een stick of een knop, maar zie alleen een strak dashboard zonder iets voor ons. Ik gebaar machteloos naar Inge die ons op de foto zet en gebaart dat we nu echt eens omhoog moeten. Een man in het publiek, dat wacht op de volgende ronde, zwaait naar me. 'Druk op die knop man!' 'Maar ik zie geen knop', roep ik machteloos. Terwijl ik de zin uitspreek verschijnt er op het dashboard een grijs-metalen knop. Ik druk hem in, we stijgen op en als ik de knop loslaat, dalen we langzaam. 'Omhoog en omlaag,' zegt Doris vol enthousiasme. De mechaniek van de draaimolen kraakt als ik de knop weer in druk.