De ochtend staart hoopvol het raam binnen. Rood en oranje koekeloeren de kamer in. Ik staar boven mijn ontbijtbordje naar buiten. Het hondje van de buren dribbelt voorbij. Een slok koffie. Het hondje parkeert zijn kont in het struikgewas. In het volle morgenlicht drukt hij een drol naar buiten.
Er komt geen einde aan de sliert stront. De ene keutel na de andere valt naar beneden tussen de bladeren. Van een baasje geen spoor. Alleen maar poep. Het beest houdt zijn rug gekromd in de kakhouding. De achterpootjes drukken tegen de voorpoten aan. En de bruine trui groeit maar door.
Dan schudt zijn lijfje. Zijn ogen kijken tevreden om zich heen. De poep is op. Zijn spitse neus draait zich om in mijn richting. Even kijken ze mij uitdagend aan om dan weer terug te rennen naar het huis van zijn baasje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten