Het boekje Zuid-Afrika’s traditie is onderdeel van een drieluik, uitgegeven door de Zuid-Afrikaanse ambassade in 1969. Ik heb alleen het eerste deeltje. De rest heb ik (helaas) niet weten te bemachtigen. De andere delen van deze trilogie heten Vooruitzicht en verandering en Vooruitgang door afzonderlijke ontwikkeling.
De andere delen zullen wel meer van de apartheidsgedachte verwoorden. Ik moet het met dit ene deeltje over traditie doen. De apartheid is in dit propagandamateriaal heel mooi verwerkt. Zo krijgt de bantoe-muziek een eigen hoofdstukje onder het grotere Volksmuziek. Net als de bantoe-schilderijen en houtsnijwerk. Ook Radio Bantoe wordt apart besproken. Het krijgt allemaal een aparte benadering.
De literatuur van de Bantoe’s heeft een uitvoerige behandeling. Helemaal los van wat de blanken als Van Wyk Louw schrijven, bespreekt de propaganda de bantoe-cultuur als een heuse antropoloog:
| De laatste tijd is de sociale roman begonnen de plaats van de historische in te nemen. Professor Nyembezi, één van de vooraanstaande en vruchtbare Zoeloe schrijvers, heeft de gave om personen uit te beelden in tegenstelling tot het merendeel van de Bantoe-schrijvers, die over het geheel genomen eerder geneigd zijn tot het geven van een beschrijving tot op zekere hoogte moraliseren. (24) |
Het lijkt wel dat de schrijver van dit boekje zijn eigen tekst bekritiseert.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten