Mooie scènes van Vis à Vis’ Picnic backstage zijn de momenten waarop een kettingreactie wordt gecreëerd. Dan gebeuren er allemaal dingen in reactie op elkaar. Zo is een moment dat iemand een warme strijkbout tegen het achterste van een ander houdt, die schrikt, er springt iets omhoog, er valt een ladder waarna een ander een opdoffer van achteren krijgt, opspringt en weer iets anders in beweging brengt.
Typische kenmerken van buitentheater waar ik gek op ben. Net als een minimum aan taal. Als er iets gezegd wordt, dan op zo’n manier dat je aan de gebaren en bwegingen erbij genoeg hebt. Hetzelfde gebeurt natuurlijk ook aan de voorkant, maar daar word je meer meegenomen door het verhaal. Het ontbreken van een verhaal, maakt het voor mij interessant.
Het zijn verhaallijnen als het ontbreken van de acteur Alex. Hij komt op een bepaald moment aan met een taxi, legt zijn tas op het dak van de auto. Je voelt al dat dit misgaat. De auto rijdt weg nadat regisseur Cor de chauffeur betaald heeft. Met de koffer op het dak. Een slapstick-tafereel waar ik van geniet.
Dat het verhaal aan de voorkant het verhaal aan de achterkant draagt, zie je als je voor ziet. Voor mij was het aantrekkelijk om dit achteraf te zien. Ik had alle voorwerpen, karakters en elementen al gezien zonder het verhaal te hebben gezien. Ik mocht de voorstelling achter reconstrueren bij het zien van de voorstelling voor.
Al blijf ik vinden dat ik achter ook wel alleen had kunnen zien. Het zou mij evenveel plezier hebben gegeven. Ik vraag me wel af of ik dat gevonden zou hebben als ik alleen voor zou hebben gezien. Voor had een verhaal en effecten. Achter was eerlijker, kaler en daardoor ook veel knapper.
Hier kwamen veel meer elementen samen als slapstick, acrobatiek, clowneske, toneel en drama. Voor was er veel minder sprake van zichtbare acrobatiek en ook het clowneske werd meer verborgen achter het verhaal.
Het lijkt op de achterkant van een borduurwerk. Aan de achterkant zie je helemaal niet wat er op de voorkant staat. Het vormt een heel eigen beeld met eigen elementen, maar staat onlosmakelijk verbonden met de voorkant. Ik vond de vermenging van voor en achter erg mooi en uitdagend. Waarbij ik stiekem meer genoot van de achterkant dan van de voorkant.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten