Het lijkt of er nog meer bloemetjes aan de boom groeien dan een paar dagen geleden. Het zonnetje schijnt ook heerlijk en de sterke wind is afgezwakt. We nemen even pauze na de oversteek over het Gooimeer, de weg langs het Naardermeer met het kalfje en de spoorwegovergang die we net zijn overgestoken.
Het is een stuk drukker dan eerder die week. Bij het bruggetje liepen mensen. Ze maakten foto’s van de lammetjes in de wei. De wind in de rug fietste ook heerlijk. Nu eten we een versnapering voordat we verder gaan rijden in de richting van de Ankeveense plassen.
Hier zag ik de vier haantjes. Ze kwamen naar mij toe en pikten wat van het paasbrood dat ik at. Nu staan ze een heel eind verderop. Ik tel er in de gauwigheid twee. Er steken twee flinke veerboogjes boven het hoge gras uit. De koppen verdwijnen steeds in het gras.
Als we weer verder rijden, langs de kazematten komen er in de naastliggende Vecht flinke boten met roeiers erin ons tegemoet. De stuurman achterin telt steeds tot 10 waarna hij weer bij 1 begint. Het valt Doris ook op. Naast de roeiboten waarin soms wel 10 man zitten te roeien, komen ons ook fietsers tegemoet.
Ze kijken naar het water van de Vecht, roepen wat in de richting van de boten en kijken niet in onze richting. Zo dreigen we elkaar in de wielen te rijden, maar dan stappen ze af, gooien de fiets aan de kant van de weg en lopen naar een aanlegsteiger. De boten drijven voorbij, gedreven door de harde slagen van de roeiers. Elke slag en elke tel, klinkt er een slag.
Wat verderop zou het slot Hinderdam in het water liggen. Omringd door het water laat Natuurmonumenten het oude verdedigingswerk aan zijn lot over. De natuur neemt het over. Ik zie geen wal of slot meer vanuit de verte.
Vanuit de lucht zou je nog de vorm van een vestingwerk kunnen zien. Vanaf de dijk is het niet te zien. Gelukkig duiken we van hier snel langs de veenplas. Natuurmonumenten probeert hier de vervening weer toe te laten.
Langs de waterplassen en tussen de bomen, zag ik een paar dagen eerder het IJsvogeltje. Een magisch, bijna goddelijk moment, maar nu is het diertje onvindbaar. Ik hoor het ook niet gillen. De hond die een paar dagen geleden achter mij aanzat, is er ook niet. Dat valt weer mee.
We slaan af in de richting van Ankeveen. Het fietspad ligt zo mooi tussen het water. Alleen de bomen aan weerszijden laten zien dat er hier ook echt land is. Geen ijsvogeltje, maar in het stille water weerspiegelt de wolkenhemel.
We rijden Ankeveen binnen. Tot mijn verbazing vinden we daar een boekenstalletje. Er staan 3 boeken in die ik nog niet heb en mee naar huis mag nemen. Ik ben bijna net zo gelukkig als toen ik het ijsvogeltje zag.
Knooppunten
Dit is een deel van het fotoverhaal (plog) van een fietsritje dat ik gisteren maakte met Doris. Het liep via de volgende knooppunten (vanuit Almere). Tussen haakjes staan de optionele punten, omdat wij sommige stukjes afsneden.
Route: 35 – 01 – 34 – 30 – 26 – 18 (- 17) – 49 – 48 – 47 – 46 – 40 – 39 – 38 (- 08 – 10 – 37) – 34 – 33 – 18 – 25 – 31 – 33 (- 78 – 75 – 77) – 35
Geen opmerkingen:
Een reactie posten