De Paasvuren of Poasboakes in Twente ken ik al sinds ik Inge ken. De eerste Pasen die we samen vierden, reden we ’s avonds Almelo uit over alle landweggetjes op zoek naar paasvuren. We kwamen de eerste al bij Mariaparochie tegen. Daarna ging het verder tot aan Ootmarsum toe. Terug deden we ook nog even het baken van Tubbergen aan.
Later hebben we het ook regelmatig gedaan. Toe ik organist was in Langeveen, zijn we naar het Paasvuur van dit dorpje onder Tubbergen gegaan. Het geeft een gevoel van saamhorigheid om daar met zijn allen naar dat grote vuur te kijken. Je wisselt eigenlijk geen woord met elkaar. Het samen kijken naar de vlammen van dit grote vuur is genoeg.
Enorm vuur
Een paasvuur is een enorm vuur dat in de wijde omtrek te zien is, een echt baken dus. Er wordt jaarlijks met man en macht gewerkt om het vuur zo groot mogelijk te maken. Het begint met de kerstbomen, daarna volgt het snoeihout van alles dat in de periode voor de Pasen wordt gesnoeid. En zo ontstaat er een metershoge berg van hout, takken en gerooide boomstronken. De wortels branden goed als ze goed gedroogd zijn.
Gisteravond zijn we naar Twente gereden om Doris ook eens dit gebruik te laten zien. We vertrokken misschien wel te vroeg. De zon ging net onder. De meeste vuren worden zo rond 20 uur aangestoken, sommige zelfs later. Onderweg tussen Apeldoorn en Deventer zagen we de eerste rookpluimen. Daarna, tussen Deventer en Lochem was het even rustig om daarna weer in volle hevigheid te ontbranden.
Markelo
We reden via Markelo. In Markelo was het een drukte van belang, maar we konden het vuur niet vinden. Daarna reden we via een omweggetje naar Goor. We zagen in de verte overal vuren branden. Niet allemaal even groot en indrukwekkend. De auto vervulde zich met de lucht van verbrand hout en takken.
Vlakbij Goor stapten we de auto uit voor de eerste. We moesten het taluud van de brug af. Dat kostte wat moeite. Het vuur was net aangestoken, van twee kanten en het ging nog niet zo hard. De enorme berg hout en takken beloofde een groot vuur. Met bladblazers probeerden ze het vuur wat meer zuurstof te geven. De berg stond enigszins uit de wind waardoor deze maatregel nodig was.
Paasfeest Bentelo
Daarna passeerden we een groot Paasfeest met tenten die vele malen hoger en grootser waren dan het paasvuur dat ietsje verderop net brandde. Vanuit de wijde omtrek fietsten jongeren naar het evenement. Uit de tenten klonk een harde dreun van het tentfeest, mogelijk één van de eerste dit jaar.
Bij Delden zochten we naar het vuur van Twickel, maar we vonden het niet. Daarom reden we meer in de richting van Azelo. Er waren allemaal festiviteiten voor de 70-jarige bevrijding van dit gedeelte in Twente dat ook rond deze tijd is. Bij Azelo brandde een groot vuur in een weiland. Het lukte ons niet om het te bereiken. Vanwege de bevrijdingsfeesten en de afgezette wegen konden we het weiland niet bereiken.
Ongeluk
Bij het oversteken van de snelwegen A1 en A35 zagen we dat er een groot ongeluk was gebeurd. Op de brug van de snelweg stond een file van auto’s. Mensen waren uitgestapt om naar de ravage op de snelweg te kijken. Een paar persmuskieten hingen met camera’s over de reling. De enorme lenzen moesten de situatie vastleggen. Het bood een mooi overzicht van het ongeval.
De auto voor ons treuzelde enorm. Een oudere man zat achter het stuur, reed in een slakkengangetje de brug op en bovenop de brug schokte hij vooruit. Kijkend naar het ongeval en vergetend dat hij aan het rijden was.
Bornebroek
Bij Bornebroek herinnerde ik mij een paasvuur in de tijd dat we iets verderop op camping Westerholt stonden. Dan liep ik letterlijk bij het hardlopen op deze enorme brandstofberg. In het jaar dat we op de camping zaten, mochten de vuren niet ontstoken worden. Het was kurkdroog en de overheden vonden het onverantwoord zulke grote vuren te ontbranden.
Nu konden we genieten van het vuur bij Bornebroek. Het brandde al een tijdje. De vlammen speelden met het hout. Soms stortte een stukje in, waarmee gelijk de dynamiek van het vuur veranderde. We kregen er geen genoeg van en tuurden in de vuurzee.
Genieten
Het ziet er ontzettend spannend uit en zo van een afstandje kun je er echt van genieten. Net als dat het heerlijk is, je even om te draaien en te voelen hoe koud de avond om je heen echt is.
Het was het tweede en laatste vuur dat we van dichtbij bekeken. Daarna reden we via Enter en allerlei omleidingen weer naar de A1 om de weg naar huis te vervolgen. Het was leuk om Doris zo iets van de Twentse traditie van de paasvuren mee te geven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten