We zitten te gourmetten met uitzicht op de achtertuin. Een koppeltje koolmeesjes vliegt af en aan. Ze hebben het nestkastje betrokken dat net boven de achterdeur hangt. Het mannetje roept vanuit het Ginkgoboompje en het wijfje komt met nestmateriaal in haar snavel.
‘Hé’, zeg ik tussen twee happen door. ‘Ze heeft een beetje haar meegenomen.’ Ineens kom ik op het idee wat geplukt haar van Teuntje op te hangen. Inge heeft het bewaard in een emmertje. Eerder legde ze al wat haar in de achtertuin. Dit belandde voornamelijk in de bek van Saartje die het uit alle hoeken en gaten van de achtertuin haalde.
Nu zie ik mijn kans en loop tussen twee bakbeurten even van tafel om wat plukjes in de hortensiastruik op te hangen. Aan de uitstekende takjes vlecht ik wat haar van Teun. We kunnen meteen zien of het nestmateriaal in de smaak valt of niet.
Ik zit nog niet of het mannetje ziet de plukken haar al wapperen in de wind. Hij roept het wijfje vanuit de Ginkgo. Ze komt er al aangevlogen en vliegt stukje voor stukje naar de haarplukjes. Voorzichtig trekt ze de haren los en selecteert zorgvuldig de fijnste haartjes. Daarna vliegt ze met een snavel vol teckelhaar naar het gaatje van het nestkastje. Het mannetje fluit er meteen vrolijk op los.
Het gefluit blijft ook andere vogels niet onopgemerkt. Binnen de kortste keren vliegen er ook musjes af op de haarplukken in de hortensia. Zij gaan wat ruiger te werk en trekken meteen alles los. De haarplukken vliegen door de lucht. Behendig komt het koolmeesvrouwtje eraan gevlogen en vangt de pluisjes op.
Zo krijgt het nestje zijn fluweelzachte bekleding met het zachte haar van onze teckel Teuntje. Die lijkt er wat minder enthousiast over. Zij vliegt af en toe wild naar het raam als een vogel iets te dicht in de buurt komt. Als ze in de tuin is, tuurt ze voortdurend omhoog op zoek naar overvliegende nestgangers.
De vogels lijken zich weinig aan te trekken van de Teuns drukte. Zij trekken vooral de haartjes los. Een hele dot haar houden ze vast in de snavel en daar vliegen ze mee weg. Het verbaast mij nog hoe ze zich weten te balanceren met al dat nestwaar in de snavel.
Dank aan Inge voor het schieten van de mooie foto’s.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten