Ineens gaat het hard met het voorjaar. Zeker als je erop let en een vergelijking maakt. De kastanjebomen waar ik een paar weken geleden over schreef, staan nu volop in blad. Ik loop ’s morgens helemaal verscholen onder het loof.
De bladeren zie je groeien. Elke ochtend weer een stukje groter. Net als de bloemen die in het midden groeien tot heuse kaarsen. De bladeren hangen nog een beetje naar beneden, maar ze verheffen zich zeker overeind.
Toch zie ik nog de schutbladen van de knoppen. Ze hangen nutteloos aan de takken. De bescherming die ze gaven, is niet meer nodig. Soms liggen ze al op de grond. Losgetrokken door de groeispurt van de boom. Hun werk zit erop.
Wat verderop staan andere bomen net in knop. De rode beuken in het midden van het park en de lindes langs het fietspad laten de beginnende knoppen zien. Bij deze bomen duurt het nog even voor ze zover zijn als de paardenkastanjes verderop.
Dat is zo mooi aan het voorjaar. Alle bomen volgen elkaar langzaam maar zeker op totdat straks in de zomer alles vol in blad staat. De wereld verandert zo trefzeker in de mooiste kleuren groen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten