In de roman De zes levens van Sophie probeert de hoofdpersoon Hannah een boek te schrijven over drie sterke vrouwen uit de vorige eeuw. Ze wil zich ontworstelen aan haar vanzelfsprekende leventje van feesten en het verslaan van de feestjes in de societyrubriek van het modeblad.
Ze wil een biografie schrijven over drie schrijvers die niemand ooit gaat lezen, stelt haar hoofdredacteur Stella. Leuk voor erbij, maar toch niet om je goedbetaalde en felbegeerde baan als journalist bij een modeblad voor op te geven.
Felbegeerde baan opgeven
Hannah doet het wel. Ze zet zich aan het studeren en schrijven van dit boek. Het boek dat je vasthoudt en waarover herhaaldelijk andere personages vragen hoe het ervoor staat. Hoe is het met je boek, vraagt Irminia, een vriendin van Hannah, in het hoofdstuk The Tender Trap. Het gaat slecht, heel slecht met haar dode schrijversklasje.
Het voornemen van een jaar eerder om zich te ontworstelen aan het feestgeneuzel en zich te wijden aan drie sterke vrouwen:
| Vrouwen die spraken in een tijd waarin je beter zweeg. De tragiek van klinken en verstommen. (102) |
Het boek over de drie vrouwen komt moeizaam uit haar vingers. Het leven van feesten en geneuzel eist haar teveel op. Ze wil vluchten net als haar drie schrijfsters, sterke vrouwen die het allemaal ergens teveel werd. Ze liepen alledrie weg en slechts één kwam weer terug. Maar zelfs deze laatste hield haar hele leven haar mond wat er nu precies was voorgevallen.
Uit pen geperst hoofdstuk
Het valt haar moeilijk. Ze kan haar uitgever niet eens het met moeite uit haar pen geperst hoofdstuk toesturen. Het geworstel met het boek domineert in het boek. Daarmee lijkt het alleen maar zwaarder te worden voor de lezer. Is het boek dat niet uit de vingers van de verteller wil komen, hetzelfde boek als het boek dat hij leest? Hoe kan hij dat boek serieus nemen?
Het is het spel dat de verteller met de lezer speelt. In de gesprekken met haar vriendin keert het schrijven van de roman regelmatig terug. Het verhaal over de drie sterke vrouwen. In gesprek met Bee, veel verderop, schrijft ze eveneens niet. Ze zit nog in de researchfase.
| Hoe voelt dat, barsten van het schrijftalent dat zij kennelijk ontbeert? Ja, lekkere letters kan ze typen voor lezers bij de boterham. Kruimelletters. Wegwerpwoorden. Maar dat andere, dat kan ze niet. Een scherpe golf welt op en vecht zich door haar strot, haar mond. (223) |
Ze kan het niet, zegt ze tegen Bee. Het lijkt meer een schreeuw om aandacht. Als haar vriendin Irminia haar opzoekt in haar flat en binnenkomt met de reservesleutel is de ik-verteller Sarah woest. Het is een bende in huis en ze heeft absoluut niet meer de touwtjes in handen. Ze verliest de grip op de werkelijkheid en haar verhaal.
Hink-stap-springen
Dat gaat zeker op voor De zes leven van Sophie. De lezer verliest ook de grip op het verhaal. De korte hoofdstukken hink-stap-springen door het verhaal en alle sterke vrouwen zorgen ervoor dat het verhaal moeilijk op gang komt. Het brengt je bijna in een moedeloze positie: het verhaal zit zo verstopt achter de sterke vrouwen Virginia Woolf, Agatha Christie en Barbara Follett dat het nauwelijks te vinden is.
Als je heel goed kijkt en je niet teveel laat verleiden door de ik-verteller Hannah, dan lees je een mooi verhaal. Maar dan moet je je nergens door laten afleiden.
Sarah Meuleman: De zes leven van Sophie. Amsterdam: Lebowski Publishers, 2015. ISBN: 978 90 488 2062 7. Prijs: € 19,95. 287 pagina’s
Een perfecte dag voor literatuur
Dit is tweede bijdrage over De zes levens van Sophie van Sarah Meuleman. We lazen dit boek bij Een perfecte dag voor literatuur van notjustanybook.nl. Lees de bijdragen van anderen in de reacties.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten