Gisteren blogde ik dat ik me graag laat verrassen door een boek waar ik niet zo snel aan gedacht zou hebben. Maar op ongevraagd advies zit ik niet altijd te wachten. Zo stond ik gisteren in de bibliotheek te kijken bij de nieuwste aanwinsten. Een vrouw kwam naast mij staan. Ze trok een boek uit de stapel.
Het was de nieuwste bundel columns van professor Bob Smalhout. ‘Hij zegt tenminste waar het op staat’, zei ze terwijl ze het voor mijn neus schoof. Ik keek haar terughoudend aan. ‘Geloof me, dit boek is echt de moeite waard.’
Ik geloofde er niet zoveel van. Professor Smalhout kwam een keertje bij ons langs in Amersfoort. Ik deed de opleiding tot regionaal journalist bij Wegener. Mijn constatering was snel gemaakt: Smalhout is een rechtse bal die wel heel erg vervuld is van zichzelf.
Soms maakte hij een rake opmerking, maar die verdween meteen door de arrogante houding waarmee hij die rake opmerking deed. Na de aanvullende verhalen die ik later hoorde over deze man, hoef ik even helemaal niets meer van hem te lezen.
Ik had geen zin om de vrouw die dit advies gaf, dit allemaal te vertellen. Nodeloze ballast, maar ze bleef om mij heen drentelen. Ik probeerde een ander boek erop te leggen, bekeek zeer aandachtig dat cover en legde het boek daarna snel weg.
Misschien had ik dezelfde arrogante houding als de schrijver van het weggelegde boek. Ik keek niet meer om en stiefelde snel naar de stapel boeken in de verkoop.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten