Armando de fik erin

Een hevige brand woedt in het centrum van Amersfoort en brengt prachtige kunst van de ene moleculaire samenstelling in de andere. Alles wordt tot as gereduceerd, makkelijk in het transport, maar lastig om met het oog nog een schoonheidsbeleving op te wekken.
Voor de kunstenaar Armando een rampdag. Een groot deel van de vaste collectie is er niet meer en de kunstenaar overleeft zijn eigen kunst. Dat terwijl kunstenaars kunst scheppen om hen te overleven.
In het interview dat ik zojuist zag op Een vandaag, toonde hij zich zeer verdrietig en verslagen.Nu moest de dood maar snel komen, want hier viel niet tegen op te boksen. Daarnaast was Armando vooral bedroefd om de vele schilderijen die rond het thema 'In het woud, op zoek naar betekenis'. Hier zijn schilderijen van ondermeer Jacob van Ruisdael en Albrecht Dürer tot een hoopje as geworden.
Er zijn geen slachtoffers gevallen, maar er deze brand is een groot verlies. Geen doden, maar wel veel gewonden, mensen bij wie het hart ineen krimpt bij het horen van deze slechte tijding.
Jan Wolkers die vrijdag stierf, sprak dit weekend in één van de vele herhaalde interviewfragmenten over de tijdelijkheid van dit aardse. Zelfs een Rembrandt was volgens hem over een half millennium niet meer dan een hoopje verpulverd materiaal. Hij had gelijk. Gaat de fik er niet in, dan slaat de tijd er wel een gat in. Alles is tijdelijk, zelfs de pogingen van kunstenaars om het eeuwig leven te behalen met de kunst.