21 oktober 2007

De laatste uienoogst

Bij het hardlopen vanmiddag liep het volgende gedicht mij tegemoet:

De laatste uienoogst

Het versleten karrenspoor
trekt mij een maand geleden
als uien vers dobberen op
wagens met zachte banden

Ze brommen van mij weg
ik hol er rustig achter
de gele kleur vervaagt
in de horizon


Voor hij de bocht neemt
slingert nu een zandpad
door het gerooide veld
slippen de strepen dicht


De oogst verwaait in
de klodders klei
met de droge wind
van nieuwe machines


Ze stampen een nieuwe wijk
boven de scherpe geur van oma's
kastje groeien de groene bladeren
bruin uit de ringen


Elke ring schilfert verder
de stad uit en rent voor
de hardloper uit, maar verdwijnt
verderop met de horizon mee


Almere, 21 oktober 2007


Een terugkeer van het gedicht van de week? Ik durf het niet te beloven, maar er vaker een gedicht tegemoet loopt, zal ik hem zeker mee naar huis nemen, opschrijven en voor mij uit lispelen op het blog.

Geen opmerkingen: