Ik verliet de uitgeverij met drie boeken en kreeg daarbij een alleraardigst geschenk (natuurlijk ook een boek) cadeau. De tocht ging langs de grote verleiding. Zoals een hoerenloper moeilijk de rode zone kan passeren, zonder er toch doorheen te lopen, zo zwaar is het voor mij om De Slegte voorbij te treden. Gelukkig hebben we er geen één in Almere, net als antiquariaatjes. Daarom dook ik vandaag de gele winkel binnen. De hoerenloper zal waarschijnlijk na wat rondjes zijn keuze maken. Mijn handen gleden over de boekenruggen, pakten de boeken uiteindelijk en verzamelden een stapel. Ik was nu echt verloren.Het begon met een allerliefst boek voor Doris, Vijf verhalen voor jonge haasjes van Max Veldhuis. Het eerste excuus was er. Daarna zag ik ineens de biografie van P.J. Veth, een heiligenboek van Ludo Jongen, Donna Tart, een boek over Multatuli en als een geschenk voor Inge (tweede excuus, de overwintering op Nova Zembla). Een hele stapel boeken, waarvan Alberto Manguels Dagboek van een lezer de uiteindelijke reden is om mijn weblog weer op te pikken. Want het voordeel van internet: je kunt nu reageren en al je ideëen en andere denkbeelden publiceren. Hier reageert dus een lezer. Een lezer die schrijft.
Maar is er niet veel meer dan boeken? Ik heb een vrouw, een dochter en een teckel, om nog te zwijgen over het eigen huis. Dan moet ik mijzelf zoveel vrijheid gunnen door niet alleen over boeken te schrijven, maar over leven. Vandaar een nieuwe naam voor de oude blog die ik vorig jaar al startte: Hendrik-Jan leeft, leest en schrijft... Welkom. Voor de echte recensies is daar natuurlijk Litnet, binnenkort met een verhaal over Komrij's Kakafonie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten