Ze vroeg wanneer de intocht van Sinterklaas is. Ik vertelde dat dat nog even duurt. Dat is pas over 3 weken. Ik rekende snel en bedacht dat dit rond 14 november zou zijn. De verjaardag van mijn opa.
Gelijk vertelde ik het verhaal dat wij vroeger altijd naar de intocht van Sinterklaas keken bij opa en oma. Het was altijd rond opa’s verjaardag. ‘Dan gingen we naar een vriendin van oma, want die had een kleurentelevisie. Zo zagen we Sinterklaas in kleur.’
Het ging nu erover dat televisies in vroeger tijd alleen zwart en wit uitzonden. ‘Vroeger hadden we een witte televisie’, wist Doris te vertellen. Een eigenaardig weetje voor een kind van 6 over een televisie van toen ze 3 jaar was. Ik vertelde dat die kapot ging. ‘Ja’, bevestigde ze. ‘De televisie was ineens geel.’
Hoe scherp de herinnering kan zijn en hoeveel een kind van 3 jaar meekrijgt. Ik verbaasde mij erover. Ergens in zo’n jong brein klitten hersencellen samen en vormen een herinnering. Als je daar dan zo over praat, vormt het een gedeelde herinnering. Want zonder dat we er erg in hadden vertelden we over de televisie, het oude vrouwtje uit Huizen en de 50 euro die het toestel kostte.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten