Zij kwam van rechts en hij van links. Het was een tikje. Maar genoeg om de auto in de kreukels te krijgen. De hele zijkant is aan gort: knipperlicht, bumper en zijscherm. Ons autootje is niet de jongste meer. Hij stamt uit 1994.
Genoeg om niets meer waard te zijn voor de verzekering. Dat betekent niet dat hij voor ons niks waard is. Hij rijdt ons overal naartoe en hij heeft ons nog nooit in de steek gelaten. Behalve op een ochtend dat het vroor en de accu het beu was. Maar dat was 8 jaar geleden.
Eerst de schrik van de tik, daarna de schade opnemen. De personen zijn ongedeerd. Dus dat is mooi. Vandaag mocht ik het ding naar de garage rijden. Hij rijdt. De motor is perfect en hij rijdt nog geweldig. Alleen is daar die deuk waarmee de garagehouder hem direct total loss verklaarde.
De consequenties kunnen heel dramatisch uitpakken. Het kan het einde betekenen van onze auto. Terwijl het ding niks mankeert. Alleen die deuk. Alsof je iemand die zijn been breekt dood verklaart. Alleen de begrafeniskosten worden vergoed. Zo werken verzekeringen.
Dat ik een andere afschrijving op mijn auto heb – tot hij niet meer rijdt en dat kan hij nog wel zo’n 100.000 kilometer – boeit een verzekeraar niet. Zijn afschrijving telt. Ook dat jij geen schuld hebt, boeit niet. De tegenpartij heeft geluk. Of beter gezegd: de verzekering van de tegenpartij heeft geluk. Want ook de auto van de aanrijder zit in de kreukels.
Maandag komt de expert. Tot die tijd drijven we op het schip der wanhoop…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten