Volgende week wordt het eerste gedeelte van Komrij’s bibliotheek geveild bij veilinghuis Bubb Kuyper in Haarlem. Deze week waren de kijkdagen. Ik nam een kijkje op de laatste kijkdag. Deels uit nieuwsgierigheid, maar ook omdat ik graag een paar van zijn boeken wilde bekijken.
Het veilinghuis is sinds kort verhuisd naar het Kenaupark. Het is gevestigd in een imposante 19e eeuwse villa. Best een contrast met het vorige pand aan de Jansweg dat uit de 17e eeuw stamde. Het formaat van het nieuwe pand biedt genoeg ruimte om de hoeveelheid boeken bij een veiling kwijt te kunnen.
De boeken van Gerrit Komrij concentreerden zich op de 2 grote kamers op de begane grond. Liefst 1638 kavels zijn er op deze eerste veiling te koop. De catalogus belooft ‘highlights’ en een ‘first selection’. Ik heb hier en daar wat boeken bekeken. Wat een prachtige boekenverzameling had Komrij, concludeerde ik vrijwel meteen.
Een uitgebreide verzameling 19e eeuw, waarbij de typische Komrij-elementen aan bod komen. Veel erotica en scatologie. Tekenaars als Felicien Rops (kavels 1160 en 1161) en titels als Het goed regt van den beerput, met bewijzen verdedigd of Het verhaal van Flatusstein of hoe Liselotje haar eigen toilet bekwam. Veel van de boeken die Komrij citeert in de Kakafonie, Encyclopedie van de stront (2006) stonden gebroederlijk naast elkaar.
De kakkende heer gold eveneens als herkenningspunt voor de boeken van Komrij. Elk lotnummer had bovenin het vel de heer in drukkende houding staan. Ze gingen zelfs nog verder met het logo. Het toilet kreeg eveneens de afdruk mee. Ik vond het goed passen in het gedachtengoed. Komrij was niet voor niks Buitenlid van de Orde van de Bruine Boon.
Hij had buitengewoon veel aandacht voor dit onderwerp. Niet alleen in zijn essays en poezie, maar ook in zijn bibliotheek. Zelfs de afdeling theologie kon zich er niet aan onttrekken met Gargons De Zalig-sprekinge over Besnijdenisse en Voorhuid, ofte Opening van den XXXII. Psalm uit 1700.
Ik was erg onder de indruk van het zeer bescheiden ‘Ex Libris’ in de boeken. Het stond vrijwel altijd op een minuscuul zegeltje, linksonderin aan de binnenkant van het kaft. Bijna onzichtbaar. De bezitter liet bescheiden zijn kostbare bezit achter in het boek. Hoe passievoller de liefde voor een boek uitdrukken.
Ik ben heel benieuwd wat de veiling volgende week doet. In elk geval krijgen de boeken een nieuwe, levende eigenaar. De bladzijden zullen weer geroerd worden. Hopelijk met dezelfde liefde en passie als de vorige eigenaar deed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten