Een mailtje daags na thuiskomst van de fietsvakantie. Of ik wilde meewerken aan een fotoserie voor het tijdschrift Genoeg. Het thema dat de fotograaf had uitgekozen was: ‘nietsdoeners’. Mensen die zich niet laten leiden door de waan van de dag maar hun passie uitvoeren. Hij had al een visser op de foto gezet en was nu op mij gestuit: een wolkendromer.
We mailden wat over en weer en belden even met elkaar. We maakten de afspraak. Wat mij een mooie locatie leek? Ik moest denken aan de Groene kathedraal waar ik net met Doris was geweest. Op die prachtige plek kun je goed naar de lucht kijken. Met de indrukwekkende kathedraal van bomen op de achtergrond.
Vlak voor een bezoek aan de familie – de jaarlijkse barbecue – maakten we de foto. We zouden gelijk doorrijden naar de Betuwe. De fotograaf Dolph Cantrijn uit Tilburg had de compositie al helemaal in zijn hoofd. Een schrijfblok had ik meegenomen en hij situeerde mij precies de andere kant op. In het weiland bij de Groene kathedraal.
Probleem was de relatie tussen de donkere voorgrond en de lichtere hemel. Hoe krijg je mij helder te zien en zie je de wolken in de lucht ook nog eens heel erg goed. De oplossing was een extra belichting. Je ziet er niks van, maar er staat een lichtspot op mij gericht. Met een beetje hulp van Doris kwam het helemaal in orde met de belichting.
Het weer zat erg mee. Precies op het moment dat we afgesproken hadden, dreven een paar cumuluswolken over. Zo in het gras gezeten met blocknote, potlood en grasspriet in de mond. Een leuke pose en een foto waar ik supertrots op ben. Volgens mij zijn er geen kiekjes van mij die dit beeld overtreffen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten