Ik lees Logboek 1991-1992 van Harry Mulisch. Het boek is vorig jaar postuum uitgegeven. Logboek gaat over het ontstaan van Mulisch’ magnum opus De ontdekking van de hemel. Het is de tijd van de eerste golfoorlog. Daarnaast gebeuren er in het persoonlijk leven van de schrijver veel dingen.
Het boek is postuum uitgegeven maar zou eigenlijk in 2008 verschijnen. Mulisch publiceerde het toch niet. In de toelichting geven Arnold Heumakers en Marita Mathijsen een verklaring hiervoor.
‘Hij achtte ingrepen in de tekst noodzakelijk, maar dat botste met zijn opvatting over de status van de reeds voltooide tekst. […] Het [logboek] was slechts bedoeld als geheugensteun voor hemzelf, om zijn vorderingen bij te houden, om de tumultueuze ontwikkelingen in de politiek en in zijn persoonlijk leven te boekstaven.’
Ik ben gek op egodocumenten en geniet van de verhalen die Mulisch opdist. Het zijn aantekeningen, korte beschrijvingen. Snel geschreven om niet te vergeten. Ook geeft hij een inkijkje in het schrijfproces van De ontdekking van de hemel. Het is intrigerend en onthullend tegelijk. En ook herkenbaar. Zelfs voor een plezierschrijvertje als ik. Want ook de meester twijfelt over zijn kunnen. Zo schrijft hij op zaterdag 9 februari 1991:
‘Als ik ’s morgens bij het wakkerworden aan mijn boek denk, heb ik het gevoel dat het helemaal niets is, nul, waardeloos; maar ’s nachts, als ik naar bed ga, weet ik zeker dat het een meesterwerk is.’
Het verschil ik dat ik het ’s avonds nog steeds denk. Al voelde ik mij laatst heel verdrietig toen een wat langer en arbeidsintensiever verhaal van mij leek te zijn verdwenen. Toen ik met hulp van Inge de documenten op de SD-kaart weer uit de dood liet opstaan, was ik heel gelukkig.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten