‘Een interviewer houdt zichzelf natuurlijk altijd buiten het gesprek. In gesprek met Jan Mulder doe ik dat uiteraard ook. Al voel ik mij weleens ongemakkelijk als het om salarissen gaat. Ik weet dat veel geld verdienen aan publiek geld een heikel punt is.
Dat ik wat meer verdien, moet ik overal verdedigen. Gelukkig laat ik dat verdedigen aan mijn baas over. Ik heb de prijs afgesproken en mijn publieke omroep heeft dat ervoor over. Vervolgens mogenz zij het aan de wereld uitleggen.
Dan zegt Jan Mulder dat de nieuwe baas van de SNS-bank eigenlijk best wel 6000 euro per maand mag verdienen in plaats van 600.000 per jaar. En geen cent meer. Best hypocriet. Hij zit hier voor een vergoeding die in verhouding de voorgestelde 6000 euro van de bankdirecteur verre overtreft. Dat weten wij allebei.
Kritisch zijn van mijn kant, is net zo hypocriet. Ik presenteer elke dag een programma en krijg daarvoor ook veel geld. Omdat ik zulke kritische vragen stel en het programma zonder mij helemaal niks zou zijn. Kritische journalistiek kost nu eenmaal veel. Meer dan een premier mag verdienen.
Jan Mulder levert een bijzondere bijdrage omdat hij feilloos zijn ergernissen laat aansluiten op de ergernissen van het volk. Publieke salarissen bijvoorbeeld. Schandalig dat een bankdirecteur meer dan 3 keer zoveel verdient als de minister-president. Hij staat in zijn gelijk. Niemand die erover denkt dat hij er misschien wel voor meer geld zit.
Waarom zou ik er dan over beginnen? Ik ga toch niet mijzelf in zo’n discussie betrekken. En kritisch naar mijzelf zijn is mijn zwakte tonen. En daar zou het programma weinig bij gebaat zijn. Mondje dicht dus en snel naar de volgende ergernis.’
Geen opmerkingen:
Een reactie posten