We rijden uit Dirksland terug naar huis. Het is tijd voor een hap. Op de heenweg zag ik de geverfde letters al op de gevel: ‘Wegrestaurant De Tram’. Het lijkt mij wel een geschikte plek om een uitsmijter of zo te halen.
Het pand lijkt een gebouw uit vervlogen tijden. Misschien zou een likje verf wonderen doen. Maar als we binnenkomen, ziet het er best knus uit. Er hangt een rookdamp. De eigenaar hijst vanachter de bar aan een sigaret. Blijkbaar behoort het wegrestaurant tot de uitzondering.
Aan de wand hangt een oude foto. ‘Station Nieuwe Tonge’ hangt erboven. Eronder hangt een reepje papier met daarop een toelichting:
‘Het tramstation te Nieuwe-Tonge, ongeveer 1915. De Rotterdamse Tramweg Maatschappij (R.T.M.) onderhield sinds 1909 de tramverbindingen op het eiland Goeree-Overflakkee. De tram die u hier ziet, gaat in de richting Ooltgensplaat. Rechts op de foto de zogenaamde ‘verlading’, waarop het vee, dat van en naar de Rotterdamse markt werd vervoerd, op gemakkelijke wijze kan worden gelost en geladen. Het witte gebouw op de achtergrond is cafe ‘De Tram’, wat tevens wachtlokaal was voor de passagiers.’
Inderdaad vervlogen tijden, nostalgie. Het trammetje dat over Goeree-Overflakkee reed. Rien Poortvliet schrijft erover in Langs het tuinpad van mijn vaderen.
‘Je kwam er niet zomaar, nee dat was een hele reis. Eerst naar Rotterdam met het stoomtrammetje naar Hellevoetssluis, daar met de stoomboot naar het Hoofd van Middelharnis (Menheerse) en daar stond het trammetje te wchten dat je langs het Steetje van Oom Dirk naar Ouddorp bracht.’ De prent ernaast lijkt overigens sterk op de ansichtkaart van het R.T.M.-station in Ouddorp.
We eten een boerenomelet met stukjes augurk erin. Als de chocomel op is, vertrekken we weer. De hele reis van Rien Poortvliet is nu een rit van twee uurtjes. Inderdaad vervlogen tijden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten