Het hoort bij de opvoeding: de avondvierdaagse. Een heel geregel om op tijd op het terrein te staan. Het begint namelijk precies op etenstijd. Om 18 uur vertrekt de groep van de sporthal. Dan moet de prak in de mik zitten en alles zo geregeld zijn dat je aan de start kunt verschijnen.
Met het mooie weer is dat extra lastig. Zeker als Doris nog even buiten gaat spelen en rond etenstijd niet thuis is. Als ik dan op zoek ga en haar niet kan vinden, is het extra stress. De hele buurt gaat op speurtocht. Tot we haar vinden. Ze is bij een vriendje gaan spelen zonder het te melden.
Zo verdwijnt de prak in enkele minuten in de mik en vertrekken wij met meer stress dan eten in de maag. Gelukkig op tijd voor de start en daarna lekker lopen. Wat een heerlijk weer. Gewoon een toetje.
Wat is het weer de vorige twee jaar slecht geweest zeg. Met andere ouders halen we de herinneringen op. Het zijn natte herinneringen. Hoe we langs de spoorbaan doorweekt werden. Hoe we onder de paraplu snel onze koffie opdronken en verder gingen.
En nu? Heel veel zon. Het maakt bijna alles goed. Nog twee avonden en we kunnen weer rustig eten. Net als dat de medaille binnen is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten