Hij zwalkte over het perron, tikte tegen de trein en schoot dan een eindje van de trein af. Iets verderop herhaalde zich dit. De onzekere loop verried dat hij gedronken had. En niet zo’n beetje ook. De kegel rook je in een flinke straal om hem heen.
Hij stopte bij een deur van het treinstel, zette het zakje van de Albert Heijn to go op de opstaptrede en zoog aan zijn sigaret. De andere arm lag gebonden in het gips. Hij streelde met zijn vrije hand over het gips en glimlachte. Of het de pijn of juist de verdoving was, wist ik niet. We liepen hem voorbij en stapten een deur verder het treinstel in.
We installeerden ons op de bovenverdieping van de dubbeldekker. Het fluitsignaal voor vertrek klonk. Ik vertelde Doris over de nachttrein die ik een paar dagen eerder uit Amsterdam Centraal zag vertrekken. De slaaptrein ging gelijk met mij op. Ik had de mensen achter de raampjes hun bedden zien opmaken en dacht terug aan de vele treinreizen naar Oostenrijk, Oost-Duitsland, Hongarije en Tjechië.
Nu haalde de intercity naar Utrecht ons in. De dubbeldekker ging aanmerkelijk sneller op het parallelle spoor. Onze wegen scheidden bij het station Muiderpoort. De stationshal vormde een verkleinde versie van het Amstelstation. Ik tuurde de ruitjes in, maar we gingen te snel om iets te zien van het kunstwerk aan de wand.
Bij Almere klonk de omroeper. ‘We naderen station Almere Centrum, het eindpunt van deze trein. Vanwege werkzaamheden rijdt deze trein niet. Reizigers die verder willen, moeten overstappen op de bus. Vanaf Oostvaarders kunt u de trein weer nemen.’
We stapten even later met de andere reizigers uit. Voor de deuren drongen andere reizigers die de trein terug naar Amsterdam en Vlissingen wilden nemen.
We liepen langs de raampjes en ik zag de dronkaard zitten. Zijn knieën opgetrokken tegen de stoel voor hem. Hij hield de gipsarm omhoog en staarde met dezelfde glimlach naar de blauwe gipsarm. Pas bij zijn vingers hield het gips op. Ik vroeg me af of hij de grimas trok van de pijn of de alcoholische narcose.
We daalden af naar de stationshal. Helaas zonder zo’n mooi schilderij als in het Amstel- of Muiderpoort-station. De deuren van de trein gilden hun hoge fluitje. De trein was klaar voor vertrek. Terug naar Amsterdam met als keerpunt Vlissingen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten