Daar is hij dan de laatste avond van de avondvierdaagse. We hebben over het weer niet te klagen gehad, maar toch ben ik blij dat het de laatste etappe is. Vier avonden op rij, vroeg eten, haasten om op het sportveld te komen. Dan die vijf kilometer in een rij slenteren en tenslotte halfgaar op de bank storten Niet zozeer van de inspanning als vanwege al het gedoe er omheen.
Het hoort natuurlijk bij de opvoeding. En we maken er onderweg het beste van. Gillende kinderen onder de bruggen. Heen en weer rennen, het taluud nemen en hollen door het hoge gras. Ze vindt het heerlijk, rent en gilt uitgelaten met de anderen mee. En geniet.
Onderwijl klets ik met leerkrachten en ouders van schoolgenootjes. In vier avonden tijd leer je de school kennen en weet je wat de vaders en moeders van haar klasgenootjes doen. Elke avond gaat het gesprek verder.
Maar als dan daar die laatste kilometer begint, ben ik blij dat het einde in zicht komt. Gewoon lekker ’s avonds op de bank ploffen en met een goed boek op schoot genieten. Het vooruitzicht dat het straks zover is, maakt me al vrolijk. Nog even…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten