Naïef of dom. Hoe dicht liggen ze bij elkaar? Ik ga vaak uit van het goede van de mens, de beste bedoelingen. Dat werkt heel goed bij mensen die betrouwbaar zijn, zeggen wat ze bedoelen. Zodra belangen aan mensen gaan trekken en ze een spelletje spelen, haak ik af. Want ik verlies. Geheid.
Als mensen misbruik maken van je naïviteit, dan vind je jezelf heel dom. Ik had niet zo naïef moeten zijn. Zo vol vertrouwen in de ander. Hem of haar op zijn woord gelovend. Denkend dat de verwoorde moeite die ze voor je doen ook de echt moeite is die ze voor je doen.
Dan haken ze af, leggen plotseling een eisenpakket op tafel. Of zeggen ineens iets heel anders. Dan begint het spel. Het spel dat ik niet kan winnen. Het lijkt voor mij of ik die met zwart speelde, ineens het witte leger ben. Het speelbord is omgedraaid. De verwarring heerst. Paniek. Het gevecht met mezelf is aangebroken. Ik kom er niet meer uit.
Zo kreeg ik een paar weken geleden een mooie toezegging, in woorden en op papier. Eindelijk had ik iets bereikt. Ik zag licht in de verte. Maar ineens verschuift het pallet, ben ik wit en niet meer zwart. De legers verschuiven en hergroeperen. Wie ik was, ben ik niet meer.
Ik heb het verkeerd begrepen, het zit toch anders in elkaar. Iemand anders gaat er ineens over. De afspraak is hol en leeg. Een lijntje ontspint zich en ik word eraan vastgebonden. ‘Aan het eind van de week weet ik meer’, wordt: ‘volgende week hoop ik meer duidelijkheid te hebben’. Een belofte wordt een instituut met beleid dat met dezelfde messen snijdt en geen uitzonderingen kan maken.
Zo verschuift naïef in dom en bewondering voor degene die het spel wel snapt. Hij heeft dat gewiekst aangepakt, weet de mazen op te zoeken en er doorheen te kruipen. Slim heten zulke mensen, terwijl het in feite ratten zijn die de naïviteit van hun medemens opvreet. En alleen maar denkt aan zijn of haar eigen hachje: het eigen baantje.
Zeker als ik hoor dat gesprekken voor 55 procent uit lichaamstaal bestaat, een taal die ik niet begrijp. En nog eens 30 procent uit ‘hoe je het zegt’. Iets waarbij ik de nuance ook niet zo goed kan maken. Blijft er die 15 procent over, waar het eigenlijk om gaat. Zo verdwijnt naïviteit en wordt verruild in wantrouwen.
Het geloof in een eerlijke wereld is net zo naïef als het vertrouwen in een afspraak. Dom, dom, dom.
Dit is de 39e #WOT van 2013. #WOT (Write on Thursday) wordt wekelijks aangedragen door Irene.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten