Ik heb niet veel gesigneerde boeken. Een keer kreeg ik de kans toen de helft van het krimi-duo Nicci French in Hengelo bij boekhandel Broekhuis handtekeningen zette. Ik was er namens de krant voor een inspirerend stukje. Ik vond het maar een droevige bedoeling. Lang wachten en dan zet de schrijver van je dromen iets voorin het boekje.
De schrijver Jan van Aken zette bij de presentatie van zijn debuut een krabbel voor mij voorin Het oog van de Basilisk. Het zal een van de eerste boeken zijn geweest die hij signeerde. Ik was de enige pers bij de presentatie in de mooie toonkamer van Bert Bakker.
Vaker vind ik gesigneerde boeken in kringloopwinkels, zoals het boek Langs de feministische meetlat van Cisca Dresselhuys. Ik vind dat vooral leuk, omdat de waarde van dit soort persoonlijke teksten voor mij van een heel andere orde is.
Vorig jaar kreeg ik van mijn vriend Robert een stapel prachtige boeken van Komrij. Bij het uitpakken van het pakket was ik al ontzettend ontroerd, maar nog steeds pak ik regelmatig de boeken en geniet van het mooie handschrift van mijn dichtende voorbeeld.
Zo heb ik een prachtige uitgave van het gedicht ‘Twee huizen’ gekregen. In de tekst corrigeerde Gerrit Komrij een zetfout. Achterin het boekje staat het handgeschreven gedicht ‘Schrale troost’ en de regel ‘Voor Eugène Siau, als herinnering aan onze heerlijke maand in Villa Puca da Beira, 11 juli 1990’.
Ik kan eindeloos genieten van de verhalen in de kantlijn van deze boeken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten