Bibliotheken zijn over het algemeen doodstille ruimtes. Dat is erg misleidend, want de bibliotheek is een kakofonie van stemmen die hard door elkaar tetteren. De ene schreeuwt nog harder dan de andere. Achter elke rug schuilt een verhaal, vertelt door één of meerdere stemmen. Tussen de kaften krijsen de personages om het hardst.
Mijn bibliotheek is ook zo’n ruimte. De ene titel schreeuwt nog harder dan de andere dat hij gelezen wil worden. Of ik hem ooit zal lezen, ik weet het niet. Dat is afhankelijk van het juiste moment, de juiste hoeveelheid tijd en voldoende innerlijke rust. Er is genoeg. Misschien wel meer dan waar ik een mensenleven mee kan vullen.
Een groot gedeelte van mijn bibliotheek bestaat uit boeken die ik alvast gekocht heb voor een later moment. Een moment dat het beter uitkomt of dat ik er meer tijd voor heb. De rij boeken groeit gestaag, maar de voldoening die het geeft als je begint aan het boek. Dat genoegen is bijna niet te beschrijven.
Zo geniet ik elke keer als ik een ongelezen reisverhaal van Paul Theroux uit mijn kast trek. Op dit moment is dat Gelukkige eilanden. Het boek van 675 pagina’s vraagt aardig wat leestijd, maar daar krijg je wel veel plezier voor terug. Heerlijk lezen aan het boek dat al enige tijd in mijn boekenkast ligt.
Datzelfde verlangen maakt ook begeerlijk. Het gebeurt in die verleiding vrij snel dat je een boek koopt waarvan de kans best groot is dat je het later niet meer zal lezen. Mijn boekenkast bevat zeker ook van dit soort boeken.
Soms grijpt mij de angst aan dat ik meer boeken heb dan ik ooit van mijn leven zou kunnen lezen. Waar te beginnen? Wat zou ik allemaal missen? Al die stemmen die verhalen vertellen en om het hardst schreeuwen. Op zulke dagen verlaat ik mijn bibliotheek meteen.
Andere keren ga ik op de grond liggen en kijk omhoog naar al die boeken die op mij wachten gelezen te worden. Ik streel de ruggen, pak soms een exemplaar uit de kast en sla het open. Dan lees ik een klein stukje. Verlekkerd. Met volle teugen geniet ik dan. Dit mag ik straks allemaal nog lezen…
Dit is het antwoord op vraag 37 van het blogproject #50books van Petepel. Bekijk mijn andere bijdrages voor dit bijzondere boekenblogproject.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten