Waar is het geld dat er eerst was eigenlijk gebleven? De spaarrekeningen zijn hoger dan ooit. Niet dat ik zo zonder werk het geld kan oppotten, maar mensen met een zeker inkomen geven het ook niet uit. Maar ja, het is crisis hè?
Terwijl dat het onverstandigste is wat je kunt doen. De huidige tijd biedt producten goedkoper dan ooit aan. De rente staat keilaag en een huis kopen is voordeliger dan het ooit geweest is. Maar ja, het is crisis hè?
Bedrijven ontslaan het personeel vanwege de ‘barre tijden’ waarin we leven. Directies zelf voorzien van een riant inkomen trekken een ernstig smoel en kondigen bezuinigingen aan. Tja, want het is crisis hè?
Er gebeurt weinig. De huizenmarkt zit al jaren op slot. Banken lenen niks uit en mensen die best groter kunnen wonen, doen het niet. De crisis staat ze in de weg. En dan is het niet het geldgebrek dat ze in de weg staat, maar het woord.
Quatsch!
Als ik iets leer van deze crisis dan is het dat dit helemaal niks met geld te maken heeft. Het heeft met vertrouwen te maken! Vertrouwen in elkaar, vertrouwen in de toekomst en vertrouwen in jezelf. Geld is niks. Geld heb je de ene dag en als je bank omvalt, is het verdwenen.
Verdwenen? Zou dat geld echt verdwenen zijn? Of is het er nooit geweest? De crisis bestaat, maar het heet geen crisis bij de boodschapper die het als reden voor ontslag opgeeft. Het is wantrouwen dat heerst.
Degene die zegt dat het crisis is, heeft meestal geen crisis. De crisis ligt bij de mensen die de boodschap ontvangen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten