In Lieve Céline laat Hanna Bervoets zien met welke dilemma’s mensen leven die het met minder geld moeten doen. Vaak beschikken ze over niet veel IQ en zijn de ouders meer met zichzelf bezig dan met hun kinderen. Die wereld schetst Hanna Bervoets en op een prachtige manier.
De hoofdpersoon van het verhaal is Brooke, vernoemd naar ‘knapste actrice uit The Bold’, de lievelingsserie van haar moeder Pamela. ‘Haar ouders hadden haar de verkeerde naam gegeven. Brookes moeder heette Trude maar ze voelde zich een Pamela.’ (13)
Brooke is een beetje simpel. Ze komt niet goed mee op school en mag na een aantal incidenten naar een andere school. Ze vindt het niet leuk op die andere school en mag van haar moeder thuisblijven. Daar doet ze niet veel meer dan haar moeder. Dat is voornamelijk thuiszitten en een groot deel van de middag en avond alle soaps volgen die er op televisie te zien zijn.
| En daarna, als alle series afgelopen waren, maakte Brooke lijstjes. De nummers van de afleveringen, de acteurs die erin meespeelden, het jaartal op de aftiteling, welke series die dag net iets te laat begonnen waren: ze hield het allemaal bij. |
Hanna Bervoets vertelt het in een koele, afstandelijke stijl, met dezelfde soort korte zinnetjes als die Walter van den Berg in zijn romans gebruikt. Ze weet eenzelfde soort sfeer op te roepen van een gezin uit Amsterdam-Noord dat leeft van een uitkering en zijn weg zoekt in een leven waar het ook niet voor gekozen heeft.
Dat ze hierin verkeerde beslissingen nemen of niet de juiste oplossingen hebben, zorgt voor de lading van het verhaal. Als lezer word je zo meegenomen, dat je er zelfs begrip voor krijgt. Een grote verdienste van de schrijfster.
Ik kende Lieve Céline al van de prachtige telefilm die over het boek gemaakt is en die afgelopen zomer uitgezonden werd. Veruit de mooiste telefilm van dit jaar. De sfeer van het boek en de film sluiten naadloos op elkaar aan. Al weet het boek zelfs extra elementen los te maken door bepaalde zaken verder uit te diepen of op een andere manier te vertellen. Daarmee verandert het verhaal niet, maar wel de diepte en beleving van het vertelde.
Bij het lezen van dit boek vroeg ik mij de hele tijd af waarom politici niet zulke boeken lezen. Het zou ze helpen bij het nemen van moeilijke besluiten als de eisen die gesteld worden bij de bijstandswet. Misschien zou het meer begrip opleveren en vooral meer beleving.
Een goed verstand, een mooie opvoeding en rijke kansen komen niet iedereen toe. Wat misschien vanzelfsprekend lijkt, is niet vanzelfsprekend. En dat leert een mooi boek als Lieve Céline bovenal.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten