Een titel richt, stuurt de lezer of de kijker ergens heen. Daarom is een boektitel zeker niet te verwaarlozen. De titel vertelt wat je kunt verwachten. Daarmee misleidt hij de lezer net zo goed als dat hij hem begeleidt bij het lezen. Het is een hulpmiddel, maar net zo vaak een afleidingsmanoeuvre.
Schilderij
De titel van een schilderij drukt de kijker ook in een bepaalde richting. Laatst brak ik mij over de titel van een schilderij van Bruegel. Ik schreef het verkeerd op, uit mijn hoofd. ‘Het gevecht tussen vasten en vastenavond’ schreef ik. Het moest zijn ‘De strijd tussen carnaval en vasten’.
De titel geeft duiding aan de interpretatie van het schilderij. Zonder deze achtergrondinformatie bekijk je het schilderij op een heel andere manier. De titel vult aan, duwt je in een bepaalde richting, maar misleidt evenzeer.
Drie levens
Dat gebeurt bij een boek ook. Ik neem de titel tot mij als ik het opensla, maar ik laat mij bij het lezen er niet door beheersen. Zeker ook ik vroeg mij af wat De drie levens van Tomomi Ishikawa eigenlijk te betekenen had, maar heb mij daar niet meer over gebogen.
Het antwoord op de vraag ligt misschien besloten in het boek, maar ik weet niet of het mijn zienswijze verandert. Daarvoor is het boek ook te raadselachtig. En die raadselachtigheid maakt het ook tot een heel mooi boek.
Deze week publiceer ik nog twee blogs over het boek, mogelijk ligt het antwoord rond de titel besloten de blog die ik morgen publiceer. Ik vind het heerlijk om de interpretatie van zo’n boek over meerdere blogs te spreiden. Bij het boek van Benjamin Constable zijn dat er liefst vijf geworden. Een beetje veel, maar dat is het boek zeker waard.
Gewichtige titel
Je moet oppassen de titel niet meer gewicht te geven dan het al heeft. Dat je ervan bewust bent dat hij misleidt en je een bepaalde richting opduwt, is genoeg. Soms blijf je verstoten van het antwoord.
De is reactie die Benjamin Constable aan Peter schreef ook maar een mening. Zou de betekenis heel sterk veranderen als het boek Drie levens van Tomomi Ishikawa zou heten? Het biedt meer ruimte in interpretatie, maar of de duiding daardoor verandert?
Het boek blijft het boek. En daar ben ik blij mee want als het alleen van de titel zou afhangen zou het lezen van de titel genoeg zijn. Gelukkig volgt na de titel een lang verhaal waarbij ik de titel het liefst vergeet en mij het liefst laat meenemen door de rest van het verhaal.
#50books
Dit is het antwoord op vraag 3 van het blogproject #50books. #50books is een initiatief vanPeter Pellenaars. Martha Pelkman heeft in 2014 het stokje overgenomen. Bekijk mijn andere bijdrages voor dit bijzondere boekenblogproject.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten