Je hebt gewoon als in gewoontjes, maar gewoon wordt ook gewoon als gewoon gebruikt. Zo liep ik vanavond met de honden na een druk dagje uit naar Paleis het Loo. In het park zaten een paar hangjongeren in de speciale hangplek, een stalen frame dat onmogelijk te molesteren is.
Ik hoorde ze praten over de hoge torenflat Carlton. Het rode gebouw siert met 120 meter hoogte sinds 2010 de skyline van Almere. ‘Je komt er heel makkelijk naar binnen’, zei de jongen terwijl hij aan zijn sigaret zoog. De twee andere hangjongeren keken hem verbaasd aan. ‘Ja, je gaat gewoon naar binnen en vraagt gewoon om een kaartje.’
Ze keken hem nog verbaasder aan. ‘Ja, je zegt gewoon dat je de ICT-stagiair bent en noemt de naam van een bedrijf. Ze geven je zo een toegangskaartje. Dan ga je naar de verdieping waar je moet zijn, stapt uit de lift en wacht even in de hal. Daarna ga je gewoon naar de dertigste verdieping.’
Hoe je dan gewoon aan een adres kon komen, vroegen de twee medehangjongeren. ‘Nou, gewoon even kijken op het lijstje met bedrijven in de hal.’ Hij zoog nog triomfantelijker aan zijn sigaret. Ik liep langs met de honden en rook de wietlucht overduidelijk. Ik keek ook even snel naar het knipperende lampje op de antenne van het hoge gebouw.
Zo gewoon is het om op de top te komen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten