Van de gevonden zwerf- en weesfietsen maken ze in Utrecht nieuwe tweedehands fietsen. Ze stellen zo fietsen samen van meerdere fietsen. Daarom was ik een week voordat ik bij mijn nieuwe werkgever begon naar het depot afgereisd voor een fiets, mijn gewezen fietswrak. Het was rotweer. Ik maakte snel een rondje op de fiets die mij wel wat leek. Er zat ook nog twee maanden garantie op omdat hij duurder was dan 80 euro.
Zo fietste ik een paar weken later van en naar het station Utrecht Overvecht waar ik uit- en instap om de 6 kilometer naar het industrieterrein te overbruggen. Het viel mij al snel op dat hij eigenlijk veel te snel trapte. Ideaal om bij het stoplicht weg te komen, maar vervelend bij de lange stukken. Tot overmaat van ramp brak mijn ketting.
Het was een extra teleurstelling. Bij de eerste keer dat ik wilde fietsen van het station naar mijn werk ontdekte ik dat de banden leeg waren. Een geinponem had alle fietsbanden leeg laten lopen in het stallingsgedeelte waar ik mijn fiets had gestald. Hoe moest ik wegkomen. Gelukkig vond ik een fiets met een pompje dat ik kon lenen voor de noodzakelijke lucht.
Ik belde de fietsservice. Ik had iets meer dan een week op deze fiets gereden en de ketting was al kapot. Ze waren lastig te pakken te krijgen, maar toen ik eenmaal de bedrijfsleider van dit initiatief te pakken had, bood hij mij aan om een nieuwe fiets te brengen. Ik gaf hem de stukke fiets mee, waarna hij aan het eind van de middag met een andere fiets kwam.
Een schitterende paarse, waar ik nu al een paar weken op fiets. Hij is snel en wendbaar, maar bij het stoplicht kom ik snel weg. Ik raak zelfs al een beetje gewend aan het hectische verkeer in de stad met al zijn stoplichten en hobbelpaadjes. Iets heel anders dan Almere, waar je als fietser overal voorrang hebt en hoffelijk wordt behandeld.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten