In het boek Gordel van God van Willem Oosterbeek kom ik zelfs bekenden tegen. Zoals John Exalto, een buurjongen waarmee ik soms speelde. Wij noemden hem Johnny. Ze leefden ze in een isolement. Op Oudejaarsavond hielden ze alles pikdonker en sliepen door het vuurwerk heen.
Wanneer ik moest plassen als ik daar speelde, vroeg zijn moeder of ik dat thuis wilde doen. Hun vader las op een monotone manier voor uit de bijbel. Zodra de tekst voor hem verscheen, veranderde zijn gelaat en droeg hij eentonig en eerbiedig de tekst voor. Het hield het midden tussen voordragen en zingen, vond ik.
De jongens zaten op een school ver van de mijne. En leefden in isolement. Een isolement waarover John Exalto zelf ook vertelt in Gordel van God:
| Exalto was in zijn jeugdjaren lid van de uiterste kleine Gereformeerde Gemeenten in Nederland buiten synodaal verband of zoals Exalto het zelf aanduidt: ‘Ger gem in Ned BV’. Op de kerkelijke kaart klein, maar in Veenendaal was het een grote kerk. |
De kerk had zich in 1980 losgemaakt van een eerder afgesplitst gereformeerd kerkverband en hield zich sterk afzijdig van andere gereformeerd gezindten:
| ‘Het waren gescheiden werelden,’ vertelt Exalto aan Willem Oosterbeek. ‘De gereformeerde gemeente heeft bijvoorbeeld jeugdverenigingen. Bij ons was dat geenszins het geval.’ (74) |
Exalto vertelt over de bewogen scheiding van de kerkgenootschappen waarbij de emoties hoog opliepen. Hij heeft het over ‘schreeuwende mensen in de kerk’.
Ik ken een verhaal dat extremer is: de gelovigen vlogen elkaar te lijf en de politie moest de vechtende gelovigen uit elkaar halen. Of mijn variant op waarheid berust, weet ik niet, maar het illustreert wel dat geloofskwesties hele geloofsgemeenschappen en families uit elkaar rukte.
De discussie ging om een bijbelfragment: een vers, een regel, een woord. Het verscheurde levens en zorgde ervoor dat mensen elkaar nooit meer mochten zien. Het is een kant van het zware geloof dat Willem Oosterbeek heel mooi illustreert in zijn boek.
Willem Oosterbeek: Gordel van God, Een voettocht langs ’s Heeren wegen. Inmerc, 2006. 144 pagina’s. ISBN 90 6611 674 9.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten