Op de kasteelzolder van Slot Loevestein ga ik even zitten op een bankje. Wat een hoogte zeg. De kapconstructie ziet er heel imposant uit. Dikke balken van eikenhout. De balken zijn met elkaar verbonden via pen-en-gatverbindingen, waarbij houten deuvels de verbindingen bij elkaar houden.
De hoogte van de zolder is enorm. De zolder is in tweeën gedeeld. Bovenin het dakspant dat de ruimtes deelt, zit zelfs een opening zonder dat er een vloer onder ligt. Dit dak alleen is hoger dan ons hele huis.
Een vreemde gedachte dat je omhoog kijkt naar iets dat ontdaan van vloeren zelfs hoger is dan je eigen huis. Terwijl je omhoog kijkt naar alleen maar dakbeschot. De vele dakspanten en balken maken het dak tot een kunstwerk.
Een gezin met jonge kinderen komt de zolder op. De vloer trilt. De kinderen gillen. Hun even rumoerige ouders verstoren even het genieten. Alle sleutelgaten worden gedicht met de plastic sleutels en overal klinken de animaties.
De aandachtsspanne van de kinderen is korter dan de animaties duren. Ze zijn alweer vertrokken terwijl in de hele ruimte de animaties nog draaien. Als de laatste animatie zijn mond houdt, is de zolder weer voor ons alleen.
Heerlijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten