Het begin van de herfstvakantie – mijn eerste weekje vrij – vieren we met een bezoek aan het Teylers Museum in Haarlem. Het oudste museum van Nederland staat al een tijdje op mijn verlanglijstje. Vooral omdat je er de achttiende en negentiende eeuw van heel nabij ziet. Het museum verraadt zijn leeftijd door de ouderwetse vorm van exposeren en etaleren.
Het begint al bij de imposante voorgevel en de entree. De hal met de koepel is werkelijk adembenemend en overweldigend. Het is allemaal niet zo heel groot, maar het lijkt je zo het verleden binnenstapt. De sfeer van de verlichting en romantiek ademt je tegemoet.
Fossielen
Vooral de eerste zalen, zonder kunstverlichting en met de grote vitrinekasten boordevol met natuurvoorwerpen. Fossielen, botten, stenen en schedels. Het licht valt binnen door de hoge ramen. Alle voorwerpen zijn goed te bekijken in de opstellingen in vitrinekasten.
Een verzameling geweien van herten uit de ijstijd, gevonden in het Limburgse leem. Verderop een zaal met allemaal instrumenten, waarbij de Leidse flessen, grammofoons, het opengewerkte orgel en de vitrine met telegraafkabels, alle aandacht trekken.
Ovale zaal
En dan is daar de mooiste zaal, die ovale zaal, de lange vitrinekast in het midden, omgeven door kasten en op de eerste galerij allemaal boekenkasten. Het heldere licht dat door het venster in het dak alles duidelijk zichtbaar maakt. Overal spiegels, optische instrumenten, molenmodellen, wereldbollen en heel veel bijzondere stenen in de vitrines in het midden. Het oudste stukje van het museum.
Mont Blanc
Een stukje steen van de top van de Mont Blanc en een doosje met meer dan honderd stukjes steen dat allemaal van de Mont Blanc komt. Eén berg bevat een schat aan mineralen en gesteente.
En alsof die natuur niet genoeg is, bevatten de volgende zalen allemaal schilderijen en prenten. De prenten zijn soms echt oud, andere komen van later datum. De stadsgezichten van Rome, gemaakt door Piranesi. Een feest der herkenning. Ze laten een Rome zien dat ondanks de tijd die tussen mij en Piranesi ligt, nog heel actueel is.
Genieten
Ik ben niet de enige die geniet. Doris kijkt haar ogen uit. Ze heeft – net als ik – de neiging overal aan te zitten. De instrumenten te bedienen, in het schilderij te kruipen en aan de wereldbollen te draaien. De schilderijen en prenten trekken ook haar aandacht. Zeker ook als we een paar facsimile van Hendrick Avercamp vinden. Een heerlijk prentenkabinet waar je lekker in de mappen mag neuzen en ze uit de schappen mag trekken.
Planeet door ringetje
Aan het einde van de rit mogen we op de eerste etage bij de entree, meewerken aan het project van een heel lange tekening. Het wordt een tekening van de ruimte, met waskrijt en potlood tekenen we planeten, sterren, ruimtewezens en kometen. We leven ons helemaal uit en zelf ik teken mee: een heuse planeet met een ring en maan erbij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten