Columns, ik ben er gek op. Ik denk dat voor mij de literatuur met columns begon. De columns op de kerkpagina van Trouw door A.J. Klei bijvoorbeeld. Ik verslond de verhalen over dominee’s en anekdotes die daar langskwamen. Of de stukjes van Carmiggelt, Bomans of Kees van Kooten. Allemaal prachtig, luchtig en grappig tegelijk.
Maar dat was allemaal voordat ik kennismaakte met Martin Bril. Voor mij staat hij symbool voor de mooie column. Hij schrijft prachtig over zijn omzwervingen door het land. De details en de korte, krachtige stijl. Ze zijn niet te evenaren. Telkens als ik een columnboekje van hem lees, ben ik weer getroffen door die stijl.
Niet dat elke column even sterk is, maar over het geheel genomen is het heerlijk een boekje van hem op te slaan. Je komt altijd weer een bijzondere zin tegen die het hele verhaal vat. De kwinkslag of het detail die je weer op een andere manier naar het verhaal laat kijken.
Daar kan niemand aan tippen, al probeer ik heel vaak een andere auteur een kans te geven. Ik lees nu bijvoorbeeld de bundel korte verhalen van Sanneke van Hasselt Hier blijf ik voor de Perfecte dag voor literatuur van 15 oktober. Het zijn ook prachtige schetsen, ze weten de stad heel mooi tot leven te wekken en ook hier komt soms zo’n krachtige zin voorbij die alles zegt.
Maar het is geen Martin Bril. Zijn columns zijn niet te evenaren. En voor de rest van al die columnisten: het meeste wat in de kranten en tijdschriften staat is het lezen niet waard. Het zijn die kleine pareltjes die het verschil maken.
#50books
Dit is het antwoord op vraag 40 van het blogproject #50books. #50books is een initiatief vanPeter Pellenaars. Martha Pelkman heeft in 2014 het stokje overgenomen. Bekijk mijn andere bijdrages voor dit bijzondere boekenblogproject.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten