Ik was best verrast toen ik hoorde dat ik de hoofdprijs had gewonnen voor de mooiste Instagramfoto. Na de bijeenkomst van de Social Media Club Almere met Puurs uitleg over Instagram was ik best enthousiast. Ik plaatste af en toe een foto van de hele reeks foto’s die ik dagelijks maak.
De winnaar van de Instagram wedstrijd is bekend! Met dank aan Stickstagram. pic.twitter.com/BiRIfnC5kR
— SMC Almere (@SMC036) July 3, 2015
Ik fotografeer voornamelijk luchten en ’s morgens bij het uitlaten van de honden maak ik ook natuurfoto’s. Vaak ter inspiratie voor een gedicht. Zo stuitte ik op die zondagmorgen op veel slakken. Ze kropen massaal op de paden. Ik maakte foto’s van de dieren. Ze presenteerden zich zo mooi zonder afleidende voorwerpen er omheen.
Behalve mijn honden natuurlijk. Ze vonden de slakken ook interessant en snuffelden aan de trage kruipers. Zeker toen een heel mooie slak voor mij langskroop en ik op de knieën ging met mijn mobieltje in de aanslag. Precies op het moment dat ik klikte, schoof Teuntje haar neus in de richting van het dier. Meteen krom het dier in zijn huisje. Het veel te gevaarlijk. Mislukt was de foto in mijn ogen.
Gelukkig lukte het mij verderop wel een volmaakt kruipende slak op de foto te zetten. Het was iets rommeliger, op de stoep, maar het dier kroop mooi vooruit. Ik had de foto die ik wenste. Het huisje stond er mooi scherp op.
Eigenlijk wilde ik de foto van Teun en de slak weggooien. Hij is niet scherp en het moment is ook mislukt. In de neus zit beweging. Waarom ik hem toch plaatste, weet ik niet. Gewoon omdat het best grappig was zo’n hondensnuit bij een slak.
Dat ik hiermee de prijs zou winnen, had ik niet kunnen bedenken. Onbewust beschik ik over talenten of in elk geval over geluksmomenten. Het laat mij zien dat je niet altijd bewust bent hoe mooi iets eigenlijk is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten