Zaterdagmiddag. De postbode staat aan de deur met een pakketje. Zal wel voor de buren zijn, denk ik. Als ik de deur open, geeft de postbode mij een enorm pakket van de KPN. ‘Doe-Het-Zelf-Installatiepakket’ staat erop. Ik open de doos in de hoop om een brief te vinden waarom ik het pakket krijg.
‘Weet jij iets van een installatiepakket?’ vraag ik aan Inge. Nee, die weet er ook niks van. We moeten het maar gaan uitzoeken. Inge probeert in te loggen op Mijn KPN. Zonder resultaat. De KPN is bezig met het onderhoud op het onderdeel waar wij moesten kijken.
Natuurlijk vergeten we de doos. Hij staat wel midden in de kamer, maar je kunt gewoon om de doos heen lopen. Een weekend later verdwijnt hij naar boven om de visite niet dwars te zitten.
Tot ineens een brief in de bus ligt voor mij. Er staat in dat ik mijn abonnementswijziging geannuleerd heb en dat ik nu het pakket moet terugsturen. Ernaast ligt op de deurmat een briefje van de bezorger dat er een pakketje bij de buren ligt. Het zal toch niet een pakketje van de KPN zijn, grap ik als ik wegloop om bij de buren op de hoek het pakketje op te halen.
Als ik het pakketje in ontvangst neem bij het huis op de hoek, waar de pakketbezorger volgens mij altijd heengaat om de pakketjes af te geven, dan deins ik terug voor de doos. ‘KPN Doe-Het-Zelf-Installatiepakket’. ‘O’, zeg ik tegen de buurvrouw. Ze kijkt mij verbaasd aan. ‘Dat was niet helemaal de bedoeling denk ik.’
Toch maar eens de klantenservice bellen. Eerst eten, maar volgens de website is de klantenservice 24/7 bereikbaar via een gratis nummer. Ik kom in een keuzemenu, moet meerdere keren hem afluisteren om een keuze te maken en krijg verbazend snel een medewerker aan de lijn. Hij luistert aandachtig naar mijn verhaal, onderbreekt me ergens voor ik over het tweede pakketje begin. Hij gaat het even uitzoeken en zet me in de wacht.
Het blijft heel lang stil en ineens begint een stem te spreken dat alle medewerkers in gesprek zijn. Het is de man die ook de teksten bij het televisieprogramma Rail Away inspreekt, hoor ik. Weer wachten, een andere medewerker. Ik vertel mijn verhaal, geef postcode en huisnummer en hoor: ‘O, maar dan moet u bij glasvezel zijn. Wacht even ik verbind u door.’
Weer de stem van Rail Away en een zenuwachtig postmodern pianomuziekje waar ik normaal misschien best met plezier naar zou luisteren, maar zo in de wacht bij de klantenservice niet. We zijn ondertussen al ruim een kwartier aan de lijn en daar komt de volgende klant. Inge neemt het even over.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten