Merelouders roepen bij mij respect op. Geen vogel die meer ouderliefde lijkt te bezitten dan de merel. Hoe ze hun jongen met hand en tand verdedigen tegen elke vermeende dreiging.
Een nietsvermoedend kauwtje aasde laatst op een smerig bakje waarin een frikandel had gezeten. Het lag op de haag voor ons huis. Hij wilde erheen vliegen, maar moedermerel vond dat hij te dicht in de buurt van het nest kwam.
Moeder Getelink vloog het dier gillend aan. Vadermerel dook ineens uit het niets en vloog het kauwtje achterna. Daar in de boom, op meer dan 10 meter afstand van het nest en het frikandelbakje, vlogen ze het kauwtje nog steeds aan.
In deze tijd van het jaar hoor je regelmatig de merels gillen. De snelle hoge kreetjes van de alarmroep moeten vijanden verjagen en de andere oudermerel erbij halen om te helpen de bedreiging te verjagen.
Gisterochtend liep ik door het park met de honden en hoorde de hoge alarmschreeuw van de merels. Door het hoge bladerdek zag ik een grote buizerd wegvliegen. Het beest was vele malen groter dan de merels. Zonder gene en met een enorme heldenmoed vlogen ze achter de enorme vogel aan.
Ze gilden als ook mensenouders doen: blijf af. Kom je aan mijn kind, dan kom je aan mij. De buizerd maakte geen schijn van kans. En zo vloog de grote vogel weg. Achternagezeten door 2 merels. De ouderliefde van de 2 getelinkjes was sterker dan deze roofvogel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten