Het pad van de 4 bruggetjes

De Groene kathedraal in maart heeft iets geheimzinnigs om zich heen. Je weet dat de boomsprieten eigenlijk groene pilaren zijn die tot in de hemel reiken als je omhoog kijkt. De stammen massieven die de brede groene muren van de kerk met elkaar verbinden. De hoogte doet de rest.

In maart is dat allemaal niet. Het moet nog allemaal komen, de natuur houdt even pauze om straks weer helemaal in bloei te komen. Toch lokt het zonnetje ons naar buiten. Doris gaat de gisteren gerepareerde fiets van Inge proberen. Het zadel staat op zijn laagst, de achterband is gerepareerd. Net als dat het voorspatbord er weer goed op zit.

Een fiets met 8 versnellingen gaat nog altijd sneller dan de 3 op het roze kinderfietsje. Ze heeft nu veel grotere wielen onder zich op deze fiets voor volwassenen, net als dat ze beduidend sneller rijdt dan eerst. Nu vliegt ze over de weg en ik kan haar nauwelijks bijhouden op mijn nieuwe fiets. Zo rijden we in hoog tempo langs het kasteel en fietsen door het Waterlandse bos.

Als we verderop fietsen over het pad van de 4 bruggetjes. De stalen bruggen vallen op. We moeten flink klimmen en als we tegenliggers tegenkomen, lukt het niet om elkaar op de brug te passeren. Ik geniet meteen van het zilverachtige licht op het water. De zon valt uit elkaar in honderden lichtkristallen die op het water dobberen. Echt genieten van dit prachtige water.

We rijden nu langs de oude vuilnisbelt. Smalle pijpjes steken op uit de berg om het afval van zuurstof te voorzien. Zo blijft de grond onder de berg in beweging en zal langzaam het vuil van weleer worden opgenomen in de kringloop. De bevers leven hier ook. We zien de sporen in de afgeknaagde boomstronken. Zo mooi taps toelopend van boven, de sporen van de tanden in het hout, alsof het een ragfijn dakpannendak is.

Zo fietsen we in hoog tempo verder. De hogere versnellingen vinden wij en we steken de vaart over. Het fietspad kronkelt nu tussen bomen en landerijen. De donkere aarde ligt in de lange repen van de ploeg. Straks zal hier het zaad over de akkers vallen en groeien tot de planten die rijpen voor de oogst. Nu is het kaal en kijken we over het veld door naar het bos dat er omheen ligt.