We gaan via het trappenhuis naar de eerste verdieping. De zalen waarin de wisselexposities te bewonderen zijn. Het is hier het drukst van overal. De zalen voor Karel Appel en Jan Toorop zijn bommetjevol met bezoekers.
De tentoonstelling over Karel Appel brengt ons in een heel nieuwe wereld. Het contrast met Mondriaan en ook met Jan Toorop is bijzonder groot. Is het daar juist de abstractie van de werkelijkheid die een rol speelt, hier is de werkelijkheid de abstractie. Zoek in de onverklaarbare beelden de verklaring.
Vlek of liggend naakt
Het lukt amper om in de ’tekeningen’ de wereld te herkennen. Is het gewoon een vlek of een liggend naakt. Doris vindt de schilderijen van Karel Appel niet zo aansprekend. De kunstwerken van boombast scoren beter, maar over de meerderheid van Karel Appels schilderijen is ze niet enthousiast.
De schilderijen van Jan Toorop zijn veel toegankelijker. Ze verbeelden een mystieke wereld die mooi aansluit bij de sfeer van het Gemeentemuseum. De gezichten die in elkaar vervlochten lijken, soms samensmelten in de omgeving en uit een mistvlaag of waterdruppel voortkomen. Het maakt de schilderijen geheimzinnig.
Dingen die er niet zijn zien
Je ziet dingen die er niet zijn maar die je toch ziet. De rijke krullen, verwerking van natuurmotieven als bladeren en de mensen die zweven tussen man en vrouw. Het zijn schilderijen die de werkelijkheid misschien net zo raadselachtig verbeelden. Dat ook Jan Toorop zich ontwikkeld is in deze tentoonstelling goed te zien. De kracht die uit zijn schilderijen spreekt, lijkt dezelfde.
Zo genieten we nog na in de tram naar het station. De schilderijen en beelden laten je ontsnappen uit het heden. Halen je uit de waan van alledag. Het kijken naar kunst is als een droom: je voelt je even helemaal los van de dagelijkse drukte en zorgen. Het neemt je mee naar een wereld die je laat nadenken over dingen waar je anders niet zo snel aan denkt.
Beslommeringen
Het zonnetje schijnt, de drukte van de stad en de beslommeringen of we de trein wel of niet halen, trekken je weer terug in het hier en het nu. Al dromen we onderweg naar huis in de trein lekker weg in de ervaringen die we hebben gezien. Het benoemen waarom iets mooi of lelijk is en de ervaring van het zien.
Een rijke dag, boordevol ervaringen. Het zijn maar een paar schilderijen en beelden, maar genoeg om nog van na te genieten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten