We hadden het al geprobeerd op de camping, het fietsen zonder zijwieltjes. Of 'met zonder zijwieltjes' zoals Doris het noemt. Maar thuis op haar eigen fiets is ze helemaal losgekomen.
Oefenen op de camping
Op de camping was het nog flink oefenen in het gras en op de zandweggetjes. Ze reed ook op een fiets die ietsje te hoog was. Maar we zouden thuis de wieltjes eraf halen en dan kon ze heerlijk rondfietsen in de buurt.
Hele dag rennen
Ik zag allerlei taferelen van een hele dag achter een meisje aanrennen. Een fiets die heel veel zwabbert en uiteindelijk elk moment kan omvallen. Daarom stelde ik de actie een beetje uit, maar toen ik er echt niet meer omheen kon, vorige week op Hemelvaartsdag, haalde ik de wieltjes van de fiets af.
Niet meer achter aan rennen
Ze had het vrijwel meteen in de gaten en vrijwel meteen mocht ik al niet meer achter haar aanrennen. Ze kon het zelf wel. We zagen een blond koppie met hoge snelheid voorbij fietsen. En ze heeft die hele dag uren gefietst. Hetzelfde tafereel was vrijdag (een training van zeker 4 uur) en zaterdag moest ik flink zoeken om haar mee te krijgen voor het familiefeest.
Kapotte fiets
Zondag schee de fiets ermee uit. De ketting was eraf gevallen. Blijkbaar had ik de wielen iets te los geschroefd en was de ketting teveel gaan vieren. Doris was ontroostbaar, maar ik was niet thuis. En aangezien ik als enige over het kettinglegcertificaat beschik, mocht ik gisteren de klus klaren.
Strakke ketting
De ketting eromheen gelegd en gelijk de ketting strak gelegd. Nu fietst het ding weer als vanouds en heeft Doris haar training weer hervat. Al is het weer wat korter, ze moet weer naar school.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten