Geen vaart minderen
Op de weg fietste zijn baas, geen van beide minderde vaart. De baas vloog wat tactischer over de weg, de hond kon vrijwel meteen stilstaan. Ik zag ze uit mijn blikveld verdwijnen, de politie voorbij die de hele weg van Binnenhof naar station de boel in de gaten hield vanwege een demonstratie.Vrijbuiter en vagebonder
Wat verderop trof ik baas en hond weer. De hond stond naast de fiets en de baas bond provisorisch een touw om de hals van het dier. Ze hadden elkaar weer gevonden, de vrijbuiter en de vagebonder.Ik liep verder, een meisje zat op haar hurken met een mobieltje aan haar oor. In de andere hand hield ze een blikje vast, dat naar haar lippen schoof. Twee tassen flankeerden haar. Lidl stond erop en ze zaten boordevol met waar. Wat erin zat, kon ik niet zien, ik zag alleen de borsten bruin en rond in de royale v-hals. Ze boden meer bekijks dan de afgedekte supermarkttassen.
De laatste nipper
In de trein stapte – op de laatste nipper – een andere hond binnen, een witte terrier, met 2 vrouwen. De vrouwen gingen naast elkaar zitten, het hondje nam plaats vlak voor de benen van de vrouw bij het raam. Het dier keek naar de andere vrouw, die tegen het gangpad zat en een appeltje at. De ogen keken droef en vroegen medelijden en een hap van de appel.Happen
De vrouw zag het niet. Ze voerde een druk gesprek en hapte dan tussen 2 korte mededelingen van de appel. Ze draaide de appel langzaam mee en kloof de ronding weg. Het dier bleef kijken, maar toen het klokhuis in de prullenbak verdween en de trein begon te rijden, zakte het dier naar de grond om te gaan liggen.De snuit lag precies naast de lichtbruine schoen van de man die tegenover de 2 dames zat. Hij hoefde zijn voet maar iets te verschuiven en dan zou hij op zijn neus trappen. Maar hij verschoof zijn voet niet, tot station Leiden want daar stapte hij uit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten