We gingen lekker slapen, doken onder de dekens en kusten elkaar goedenacht. Het licht ging uit, we draaiden ons in de slaapstand. Ineens gilde Inge en schoot overeind. Ik knipte het licht aan. Inge dacht aan het elektrische voetendekentje. Ze had namelijk een enorme (elektrische?) steek gekregen in haar voet.
Niks te zien
Er was niks te zien, maar haar teen deed verschrikkelijk zeer. Ik keek nog eens goed rond in de slaapkamer. Niks bijzonders te zien. Totdat ik iets op het gordijn omhoog zag kruipen. Het leek op een kever, maar toen ik nog eens goed keek, zag ik dat een wesp omhoog klom.
Onder het dekbed
Blijkbaar was het dier in onze kamer terechtgekomen en was hij ook onder het dekbed terechtgekomen. Toen Inge zich ging verliggen, kwam haar voet in de buurt van het dier. Het dreigende gevaar was genoeg om te prikken.
Aan de slag
Inge ging aan de slag met behandeling van de steek. Ik mocht het dier proberen te vangen, maar ik was de wesp al kwijt nog voordat Inge opstond. Lang speuren, ik hoorde hem toen ik aan het andere gordijn zat. Het dier vloog in de klamboe, waarna de jacht begon.
De vangst
Het kleine dier met zijn scherpe angel was lastig te vangen, maar uiteindelijk kreeg ik het dier te pakken. Het kreeg een waardige dood, direct gevolg van het vonnis dat ik kort daarvoor had uitgesproken. Een wesp die steekt in april. Ik kon het niet begrijpen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten