De hekken versperren een mooie doorgang. Hekken dwarsgeplaatst op de looprichting verstoren het open karakter van het Binnenhof geregeld. Zonder hekken geen democratie lijkt het te willen zeggen. Politici moeten een doorgaande weg zonder blokkades kunnen hebben.
Het publiek gehoorzaamde braaf: de passanten die het Binnenhof gebruiken als doorgang, liepen keurig om de hekken heen en trokken door de breed geplaveide weg voor de politici. Het bewust toegestroomde publiek deed wat het behoorde te doen: hangen op de hekken en foto's maken van elkaar, de gebouwen en natuurlijk van de hekken. Je verveelt je als je over een hek gaat hangen.
Ik was de voorbijganger en stiefelde mij een weg door hekken en mensen die aan de hekken leven de kleven. Wat verderop liep een persoon in boerka mij tegemoet. Je zag onmiddellijk dat het een man was. De houding, lichaamsbouw en manier van lopen verrieden dat gelijk. Het magere lijf zat verstopt onder de dunne stof. Niemand sloeg acht op de man. Hij wilde een statement maken met een symbool dat op zijn beurt weer een statement maakt. En zo draait de wereld in cirkeltjes om de waarheid heen. Het blijft een opmerkelijk idee dat je vrijheid wilt suggereren door uitgerekend het symbool van onvrijheid te dragen.
En zo zit de democratie gevangen in zijn eigen hekwerk en hijsen de voorvechters van die democratie zich in een gevangenispak. Hoe kun je een probleem ooit oplossen als je de oplossing zelf bestrijdt. Misschien moet ik maar eens een gedicht wijden aan de angst...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten