Marja

Sommige mensen verlies je uit het oog en dan kom je ze weleens tegen. Het internet is zo'n ontmoetingsplek. Zo trof ik een paar jaar terug Marja aan op hyves. Marja, een schat van een meid. Zij wierf me voor nachtportier bij het Sociaal Pension in Leiden.

Het was in een kroegje waar ik eigenlijk nooit kwam en ik wilde net weggaan, toen ik aangesproken werd. Een oudere dame met krulletjes en een vrolijke lach. ' Ik heb je eerder gezien', zei ze. Ik vreesde dat ze een versiertruc uit de kast haalde. 'Jij was donderdag bij de presentatie van Straatmagazine.'

Bij mij lichtte niks op, maar ze had vlakbij me gestaan. Ik had een artikel geschreven in het tijdschrift over de methadonverstrekking in Leiden. Zij was betrokken bij de dak- en thuislozenzorg in Leiden en werkte als medewerker in het Sociaal Pension. En het was heel gezellig. Een paar collega's dansten en we raakten aan de praat.

'Heb je de advertentie voor nachtportier gezien?' vroeg ze aan me. Ik vertelde dat ik niks had gezien. Ik las het Leidsch Dagblad niet. 'Als ik jou was zou ik solliciteren. We kunnen er moeilijk eentje vinden. Dit is een herhalingsoproep.' Ik kon het volgens haar goed combineren met het schrijven en mijn studie. Er gebeurde weinig 's nachts en ik kon het allicht toch proberen.

Die zondag schreef ik een brief en solliciteerde. Ik werd de nachtportier want ik was de enige sollicitant. Een prachtige baan waarbij ik veel heb meegemaakt. Marja ging ondertussen weg en ik merkte dat de doorwaakte nachten zwaar werden. Ik ging overdag werken. De arbeidsmarkt was verschoven en voor mijn opvolgers was het een stuk lastiger aan de bak te komen.

Ik was Marja helemaal uit het oog verloren, totdat ik eens op haar hyves-pagina stuitte. Ik vroeg de vriendschap aan, vertelde hoe het mij verging en vroeg hoe het met haar was. Ik hoorde heel lang niks, totdat ik ineens tot haar vrienden op hyves behoorde. Heel gezellig krabbelde ik haar af en toe. Verder gebeurde er niet veel. Ik ontdekte dat ze ziek geweest was, dat haar dochter een heuse meid geworden was en dat ze een bepaalde mate van evenwicht in haar leven bereikt had.

Best een contrast met de vrouw die ik rond 1999 leerde kennen. Maar de ziekte kwam weer terug, regelmatig stond er een kort bericht over de stand van zaken en wat er nu te gebeuren stond. Ook las ik dat haar dochter zwanger was. Het zou er om gaan spannen of ze de kleine te zien zou krijgen. Ze heeft hem gezien, vertellen de foto's. Ze staat erop met een lach.

Hoe zou het met Marja gaan, vroeg ik mij vandaag af. Ik zag dat ze nog een vriend was, maar op de krabbels zag ik ook dat ze er niet meer was. In juni is ze overleden. Dan is het fijn dat haar hyves-pagina een plek is om je verdriet te uiten.