 |
| Doris met haar neef Guus en tante Lonneke |
Vanmiddag hebben we neef Guus in het ziekenhuis bezocht. Het was een indrukwekkende gebeurtenis. Zo'n klein teer kindje en nieuwe aardbewoner te verwelkomen in de familie. Het is de eerste na Doris. En het zien van mijn kleine neefje bracht mijn gedachten weer terug naar de geboorte van haar. Hoe snel je die kleine vingertjes en teentjes vergeet. Het kleine koppie, de oogjes half open en het hese huilen. Nu ben ik bezig met het bestuderen van haar rapport en nadenken op welke sport ze het beste kan.
Buitengekomen ontdekten we dat de avond al ingetreden was. De bewolking en het sombere weer zorgde ervoor dat het al vroeg donker werd. Ik hoorde hoog boven mij een merel zingen. Het voorjaar komt altijd eerder dan je verwacht. Op het dak van de parkeergarage waarin onze auto stond, zong een andere merel het
hoogste lied. Een kraai sprong op van een muurtje. Hij trok zich niks aan van al die drukte om hem heen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten