Morgen op de dag van Valentijn valt de halve wereld in de zwijm van de liefde, een kwart van de wereld doet alsof zijn neus bloedt en de overige kwart zit verdrietig thuis te wezen. De rozen zijn uitverkocht, het snoepgoed is op en de restaurants volgeboekt. Om over de Amerikanen en Valentijnsdag maar te zwijgen.
Ik heb het niet zo op Valentijn. Ik geloof niet in de commercie die schreeuwt dat je iets voor je geliefde moet kopen. Net zoiets als moederdag of vaderdag. Allemaal verplichte nummertjes die alleen maar een doel in zich hebben: verkopen en daarmee geld in het laatje brengen. De kaart die je anoniem verstuurde is er niet meer bij, het is de algemene liefde geworden die bejubeld wordt.
De enige die niet onder Valentijnsdag uit kan, is Valentijn zelf. Ik zie onder de invloed van het feestje waarop je anoniem je geliefde de liefde kenbaar maakt, ook een flinke toename van de naam zelf.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten