- Jonge pimpelmees die elk moment kan uitvliegen
De koolmezen in ons nestkastje en de pimpelmezen in het kastje van de buurman, piepten de afgelopen week dat het een lieve lust was. Ze riepen naar hun ouders voor extra eten. Het piepen hoorden wij bij het krieken van de dag en het hield pas op als het helemaal donker was geworden. Het kon niet meer lang duren voordat ze zouden uitvliegen.
Ik wachtte met spanning op het moment dat ze de vleugels voor het eerst zouden uitslaan. Het staat ergens wel symbool voor het kind dat zijn ouderlijk huis verlaat. De boze buitenwereld wacht op ze en overal loert het gevaar. Ik voelde het als ouder als geen ander. Je kind is oud genoeg om de vleugels uit te slaan. Maar is tegelijkertijd nog heel erg op de ouders aangewezen.
Vooral de pimpelmezen leken elk moment uit te gaan vliegen. Maar toen ik gisterochtend buiten kwam hoorde ik de koolmezen uit ons nestkastje niet meer piepen. Zij waren al uitgevlogen. Ik had ze die ochtend in bed nog horen piepen. Ze waren uitgevlogen.
Uittocht
De pimpelmezen waren druk met de uittocht bezig. Op het moment dat ik foto’s maakte, vloog de eerste al uit het nestkastje weg. Wat onwennig maar met een enorme vaart, landde het in de boom een tiental meters verder.
Het diertje pufte even uit en vloog daarna terug in de richting van het huis. Op het dak rustte het nog even uit. Ik tuurde de lucht af in de angst dat een ekster, kauw of meeuw het dier zou opmerken. Dat zou een voortijdig levenseinde voor het beestje betekenen.
Zijn broertje piepte nog dat het een lieve lust was vanuit het gat in de nestkast. Hij werd afgewisseld door een ander broertje of zusje dat ook nog in het nestkastje zat. De diertjes luisterden naar hun broertje die riep vanuit de boom waarnaar hij gelukkig weer was teruggevlogen. Ik zag de kleine pimpelmees aarzelen. Hij stond als een kind op een duikplank. Zeker genoeg om daar te staan. Onzeker genoeg om te springen.
Moment van uitvliegen
Helaas heb ik het moment niet gezien of gefilmd dat hij uitvloog. Maar toen ik een kwartiertje later weer terug was, waren allebei de pimpelmezen verdwenen. Het piepconcert van de laatste dagen miste ik gelijk. De jongen waren het nest uit. Er klonk nog wat gepiep in de bomen in de omgeving. Een ouder vloog zenuwachtig heen en weer tussen de bomen. Onderwijl eten zoekend om zijn kroost van de nodige vitaminen te voorzien.
Naar huis voor de was
Het zijn net kinderen die het huis verlaten hebben. Ook zij komen elk weekend nog naar huis voor de was. En om vitamines en slaap in te halen. De gezonde prak kunnen ze nog niet zelf maken, daarvoor is het ouderlijk huis veel te kostbaar. De pimpelmezen piepten ook nog steeds voor eten. Alleen nu vanuit de boom.
Overigens meen ik de koolmezen ook af en toe te horen. Tussen de herrie van de pimpelmezen klinkt hun hoge gil eveneens. De ekster, meeuwen en kauwtjes zie ik loeren op het jonge grut. Net als de katten die hun baard extra aflikken bij de gedachte aan zo’n klein stukje jong vlees. Het roept bij mij de afschuw op.
De natuur is wreed. In al die monden van de jonge pimpelmezen en koolmezen gingen ook flink wat vliegjes, larfjes en rupjes. Maar misschien ziet dat er een stuk minder ernstig uit dan een ekster die een klein koolmeesje leegprikt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten